Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

POSTANOWIENIE

Dnia 8 maja 2025 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku XVII Wydział Własności Intelektualnej

Przewodnicząca: sędzia Sądu Okręgowego Ewa Szarmach

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2025 roku w Gdańsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...)

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.

o udzielenie zabezpieczenia

postanawia

odrzucić wniosek.

Sygn. akt XVII GWo 90/25

UZASADNIENIE

Postanowienia z dnia 8 maja 2025 roku

(...) wniosła o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego o zaniechanie czynów naruszających prawo wyłączne do wzorów przemysłowych przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł..

Wniosek podlega odrzuceniu.

Zgodnie z dyspozycją art. 199§1 pkt. 3) Kodeksu postępowania cywilnego (dalej: k.p.c.) sąd odrzuca wniosek jeśli jedna ze stron nie posiada zdolności sądowej.

Wskazany przepis, z mocy art. 13§2 k.p.c. znajduje zastosowanie w niniejszym postępowaniu.

Zdolność sądową definiuje przepis z art. 64 k.p.c. Według jego treści jest to zdolność występowania w procesie jako strona. Zdolność taką posiadają osoby fizyczne i prawne, jak również organizacje społeczne dopuszczone do działania na podstawie prawa, choćby nie posiadały osobowości prawnej.

Osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznały osobowość prawną (art. 33 Kodeksu cywilnego).

Wskazana we wniosku, jako uprawniona spółka cywilna, nie posiada zdolności sądowej. Nie jest osobą prawną. Żadnej przepis nie nadał jej osobowości prawnej. Nie jest także jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznała zdolność prawną.

Z tej przyczyny, uwzględniając brak po stronie spółki cywilnej zdolności sądowej o charakterze pierwotnym i nieusuwalnym, Sąd na mocy wskazanych w uzasadnieniu przepisów w zw. z art. 64§1 ¹ k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Dodać przy tym należy, iż przy uwzględnieniu zawodowego charakteru reprezentacji strony składającej wniosek, Sąd nie ma podstaw dla przyjęcia, że oznaczenie strony postępowania było przypadkową decyzją procesową.