Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

POSTANOWIENIE

Dnia 24 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku – XVII Wydział Własności Intelektualnej

w osobie sędziego Wojciecha Midziaka

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2024 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w O.

o zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji

postanawia:

1.  zasądzić od powódki (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. kwotę 43.217,- zł (czterdzieści trzy tysiące dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

2.  oddalić wniosek pozwanej o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w pozostałym zakresie.

Sygn. akt XVII GW 169/23

UZASADNIENIE

POSTANOWIENIA Z DNIA 24 LIPCA 2024 r.

Postanowieniem z 12 czerwca 2024 r., na skutek cofnięcia przez powoda (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. pozwu przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O., Sąd umorzył postępowanie w sprawie. Postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi pozwanej spółki 28 czerwca 2024 r., która 12 lipca 2024 r. złożyła wniosek o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania według przedłożonego wraz z wnioskiem spisu kosztów, ewentualnie – sześciokrotności stawki minimalnej ustalonej według norm przepisanych.

W ocenie pozwanej spółki zasądzenie kosztów procesu w wysokości przekraczającej stawkę minimalną było uzasadnione koniecznością dokonania przez pełnomocników kompleksowej analizy złożonych okoliczności sprawy oraz ustosunkowania się do wielu pism procesowych złożonych przez powodową spółkę wraz z obszernym materiałem dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 203 § 3 k.p.c. pozwany, który został zawiadomiony przez Sąd o cofnięciu pozwu poza rozprawą, może złożyć wniosek o przyznanie kosztów w terminie dwóch tygodni. Postanowienie o umorzeniu postępowania zostało doręczone pozwanemu 28 czerwca 2024 r., wskazany termin upływał z dniem 12 lipca 2024 r., wniosek został więc złożony z zachowaniem terminu (koperta nadawcza – k. 1186).

W orzecznictwie powszechnie wyrażany i akceptowany jest pogląd, że co do zasady w sytuacji cofnięcia pozwu strona powodowa traktowana jest jako strona przegrywająca i w związku z tym pozwany uprawniony jest, by żądać zwrotu kosztów postępowania (tak m.in. Sąd Apelacyjny w Krakowie w postanowieniu z 25 października 2016 r., sygn. akt I ACz 1770/16). Dopuszczenie wyjątku od reguły wynikającej z art. 98 § 1 k.p.c. musi wynikać z ustalonej szczególnej podstawy uzasadniającej takie rozstrzygnięcie, np. spełnienia przez stronę pozwaną świadczenia objętego żądaniem pozwu w toku postępowania (tak: Sąd Najwyższy w postanowieniu z 24 listopada 2017 r., sygn. akt III CZP 67/17; Sąd Apelacyjny w Poznaniu w postanowieniu z 27 sierpnia 2009 r., sygn. akt I ACa 524/09; Sąd Okręgowy w Poznaniu w postanowieniu z 27 maja 2024 r. sygn. akt XIV C 1550/23). Powodowa spółka nie wskazała w uzasadnieniu pisma z 5 czerwca 2024 r., by okoliczność taka wystąpiła. W związku z powyższym Sąd uznał ją za stronę przegrywającą sprawę w całości.

W związku z powyższym uzasadnione było nałożenie na powodową spółkę obowiązku zwrotu kosztów postępowania na rzecz spółki pozwanej na postawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c.

Stosownie do treści art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Minimalną stawkę kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie § 2 pkt 7 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm. – dalej jako Rozporządzenie) w wysokości 10.800,- zł. Zgodnie z § 15 ust. 3 Rozporządzenia możliwe jest ustalenie stawki w wysokości przewyższającej minimalną, jeżeli uzasadniają to okoliczności wskazane w pkt 1. – 4. tego przepisu, ale nie wyższej niż sześciokrotność stawki minimalnej (jak również wartość przedmiotu sporu).

Zgodnie z art. 109 § 2 k.p.c. przy ustalaniu wysokości kosztów poniesionych przez stronę reprezentowaną przez pełnomocnika będącego radcą prawnym sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego w sprawie, a także charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W ocenie Sądu nie było uzasadnione zasądzenie kosztów zastępstwa w wysokości maksymalnej dopuszczalnej w Rozporządzeniu, tj. sześciokrotności stawki minimalnej. Postępowanie zakończyło się bez przeprowadzenia chociażby jednego posiedzenia, nie było więc konieczne stawiennictwo pełnomocników w sądzie. Ponadto w sprawie nie został przeprowadzony dowód z opinii biegłego ani nie zostali przesłuchani świadkowie.

Jednakże obszerność materiału dowodowego przedstawionego przez strony oraz wynikający z niego nakład pracy pełnomocników w związku z jego zgromadzeniem jak i analizą oraz obszerność i złożoność stanu faktycznego sprawy uzasadniały ustalenie kosztów zastępstwa podlegających zwrotowi w wysokości czterokrotności stawki minimalnej wynikającej z § 2 pkt 7 Rozporządzenia, tj. 43,200 zł, wraz z kwotą w wysokości opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, tj. 17 zł, o czym Sąd postanowił w punkcie 1. na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 7 Rozporządzenia w zw. z § 15 ust. 3 Rozporządzenia.

W punkcie 2. Sąd oddalił wniosek pozwanej spółki w części przekraczającej kwotę zasądzoną w punkcie 1. W szczególności nie było bowiem podstaw do uwzględnienia wniosku o zwrot kosztów zastępstwa procesowego według przedstawionego przez stronę pozwaną spisu kosztów, to jest kwoty 225.968,98 zł. Kwota ta bowiem w istotny sposób przewyższa nawet sześciokrotność stawki minimalnej, a zgodnie ze wskazaną wyżej treścią art. 98 § 3 k.p.c. Sąd może uwzględnić wynagrodzenie adwokata (na podstawie art. 99 k.p.c. także radcy prawnego) jedynie w kwocie nie wyższej niż stawki opłat przewidziane w odrębnych przepisach. Poza tym strona pozwana nie uprawdopodobniła, aby wskazane w spisie kosztów koszty obsługi prawnej, ujęte również w dołączonych do wniosku o zwrot kosztów procesu fakturach, dotyczyły wyłącznie niniejszego postępowania. Biorąc jednocześnie pod uwagę znaczną ich wysokość (108.717,61 zł, 2.460,- zł, 64.267,50 zł, 42.551,85 zł i 4.566,38 zł) trudno uznać, aby tak faktycznie było. Co się zaś tyczy wskazanych w tym spisie pozostałych kosztów (jak należy rozumieć mających stanowić wydatki jednego adwokata/radcy prawnego, o których mowa w art. 98 § 3 w zw. z art. 99 k.p.c.) to również w tym przypadku składając wiosek o ich zasądzenie strona pozwana nie wyjaśniła jaki związek z niniejszym postępowaniem one miały. W szczególności wątpliwości te dotyczą pozycji „opłata urzędowa” (3.037,44 zł, 216,20 zł, 76,50 zł), czy „transport pełnomocników do sądu” (41,50 zł).