Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2025 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku – XVII Wydział Własności Intelektualnej

w osobie sędziego Wojciecha Midziaka

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Gdańsku sprawy

z powództwa M. W.

przeciwko T. R. i S. W.

o ochronę praw autorskich i pokrewnych

I.  oddala powództwo w stosunku do obu pozwanych;

II.  zasądza od powoda M. W. na rzecz pozwanego T. R. kwotę 11.237,11 zł (jedenaście tysięcy dwieście trzydzieści siedem złotych jedenaście groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty;

III.  zasądza od powoda M. W. na rzecz pozwanej S. W. kwotę 8.657,- zł (osiem tysięcy sześćset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt XVII GW 75/24

UZASADNIENIE

Pozwem datowanym na 8 marca 2024 r. powód M. W. wniósł:

1.  przeciwko pozwanemu T. R. (dalej również jako pozwany ad 1.) o nakazanie pozwanemu ad 1., w terminie 3 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie, opublikowanie oświadczenia o treści:

„Przeprosiny dla Pana M. W..

Ja, T. R. – prowadzący działalność pod nazwą (...) oświadczam, że w dniu 5.12.2023 r. w ramach zorganizowanego przez mnie szkolenia (Webinaru) prowadząca szkolenie z zakresu myślenia krytycznego posłużyła się bezprawnie fragmentami utworów Pana M. W. w postaci:

⚫

prezentacji medialnej pt. „(...)”

⚫

artykułu (...)

⚫

opracowania pt. „(...)”

Zaprezentowane zostały materiały zawarte w w/w utworach bez wiedzy i zgody Pana M. W., a także nie podano źródła cytatu i autora.

Przepraszam za powyższe i wyrażam ubolewanie z powodu naruszenia dorobku twórczego.

T. R.”

w formie:

a)  ogłoszenia opublikowanego na stronie głównej (...), na pierwszej pozycji, nieprzerwanego przez okres 30 dni,

b)  ogłoszenia opublikowanego na stronach internetowych: (...)oraz (...) nieprzerwanie przez okres 3 dni

oba ogłoszenia: w ramce prostokątnej dostosowanej do rozmiarów tekstu przeprosin, o grubości 4 px, koloru czarnego; z zachowaniem marginesu pomiędzy tekstem a ramką o wielkości 21 px ze wszystkich stron; sporządzone czarną czcionką kroju A. o rozmiarze 12 pkt, tj. 16 px, natomiast słowo „Przeprosiny” sporządzone wytłuszczoną czcionką (bold) kroju A. o rozmiarze 18 pkt, tj. 24 px, umieszczone w odrębnym wersie od reszty oświadczenia, wyjustowanie do środka; z zastosowaniem odstępu między wierszami, tj. interlinii co najmniej 1,15 wiersza, na jednorodnym białym tle; bez jakichkolwiek komentarzy, uzupełnień, czy odniesień się do treści w czasie emisji oświadczenia; bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów formalnych i treściowych umniejszających znaczenie, rangę i powagę oświadczenia, względnie zaznaczających dystans do jego treści lub formy;

2.  przeciwko pozwanej S. W. (dalej również jako pozwana ad 2.) o:

a.  nakazanie pozwanej ad 2., w terminie 3 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie, publikacji oświadczenia, o treści:

„Przeprosiny dla Pana M. W..

Ja, S. W., prowadząca w ramach działalności (...) z siedzibą w G. w dniu 5.12.2023 r. szkolenie (Webinar) z zakresu myślenia krytycznego, oświadczam że posłużyłam się bezprawnie fragmentami utworów Pana M. W. w postaci:

⚫

prezentacji medialnej pt. „(...)”

⚫

artykułu (...)

⚫

opracowania pt. „(...)”

Zaprezentowałam materiały zawarte w w/w utworach bez wiedzy i zgody Pana M. W., a także nie podałam źródła cytatu i autora.

Przepraszam za powyższe i wyrażam ubolewanie z powodu naruszenia dorobku twórczego.

S. W.”

w formie określonej w pkt 1 powyżej;

b.  nakazanie pozwanej ad 2., w terminie 3 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie, publikacji oświadczenia o treści:

„Przeprosiny dla Pana M. W..

Ja, S. W. – prowadząca w ramach działalności Fundacji (...) z siedzibą w S. w dniu 6.12.2023 r. szkolenie (Webinar) z zakresu myślenia krytycznego, oświadczam, że posłużyłam się bezprawnie fragmentami utworów Pana M. W. w postaci:

⚫

prezentacji medialnej pt. „(...)”

⚫

artykułu (...)

⚫

opracowania pt. „(...)

Zaprezentowałam materiały zawarte w w/w utworach bez wiedzy i zgody Pana M. W., a także nie podałam źródła cytatu i autora.

Przepraszam za powyższe i wyrażam ubolewanie z powodu naruszenia dorobku twórczego.

S. W.”

w formie:

a)  ogłoszenia opublikowanego na stronie (...), na pierwszej pozycji, nieprzerwanie przez okres 30 dni oraz na stronie internetowej;

b)  ogłoszenia opublikowanego na stronie głównej (...), na pierwszej pozycji, nieprzerwanie przez okres 30 dni oraz na stronie internetowej (...), na pierwszej pozycji, nieprzerwanie przez okres 30 dni;

c)  ogłoszenia opublikowanego na stronach internetowych: (...)oraz (...)nieprzerwanie przez okres 3 dni

wszystkie ogłoszenia w standardzie określonym w punkcie 1. powyżej;

c.  zasądzenie na rzecz powoda kwoty 10.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie autorskich praw osobistych;

d.  zasądzenie na rzecz powoda kwoty 5.000 zł z tytułu naprawienia szkody spowodowanej naruszeniem autorskich praw majątkowych powoda;

3.  przeciwko obojgu pozwanych:

a.  zakazanie naruszana osobistych i majątkowych praw autorskich powoda, w szczególności poprzez przytaczanie fragmentów we własnych opracowaniach, bez podawania źródła pochodzenia i autora, do utworów w postaci:

⚫

prezentacji medialnej pt. „(...)”

⚫

artykułu (...)

⚫

opracowania pt. „(...)”;

b.  solidarne zasądzenie na rzecz powoda kwoty 10.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie autorskich praw osobistych;

c.  solidarne zasądzenie na rzecz powoda kwoty 5.000 zł z tytułu naprawienia szkody z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych;

4.  zasądzenie od każdego z pozwanych z osobna na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Uzasadniając swe roszczenia powód wskazał, że prowadzi działalność zawodową na polu edukacji, działając m.in. pod nazwą (...). W jej ramach oferuje szkolenia z zakresu myślenia krytycznego oraz publikuje opracowania i pomoce dydaktyczne, w tym: prezentację medialną pt. „(...)”, artykułu (...) i opracowanie pt. „(...)”.

Pozwany ad.1 prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „(...)” m.in. w zakresie myślenia krytycznego. Pozwana ad 2. prowadzi szkolenia w zakresie myślenia krytycznego.

Powód podał, że w ramach szkoleń on-line:



zorganizowanego przez pozwanego ad 1. w dniu 5 grudnia 2023 r., prowadzonego przez pozwaną ad 2., wykorzystane zostały fragmenty opracowań autorstwa powoda wskazanych w powyżej. W treści prezentacji nie został podany autor ani źródło cytatu;



zorganizowanego przez Fundację (...) w dniu 6 grudnia 2023 r. ponownie wykorzystana została przez pozwaną ad 2. prezentacja zawierająca fragmenty opracowań autorstwa powoda bez wskazania jego autorstwa lub źródła cytatu;

Zdaniem powoda pozwana S. W. w trakcie obu szkoleń udostępniła własną prezentację zawierającą elementy słowno – graficzne będące wierną kopię fragmentów opracowań słownych i słowno – graficznych powoda dostępnych w Internecie pod linkami (...), (...) oraz (...).

Powód twierdził dalej, że nie udzielił pozwanym zgody na wykorzystanie wskazanych materiałów.

W jego ocenie działania pozwanych naruszyły prawa autorskie, zarówno osobiste jak i majątkowe, przysługujące mu do stworzonych opracowań. Powód wskazał, że swym działaniem pozwani naruszyli następujące, przysługujące mu osobiste prawa autorskie: prawo do autorstwa utworu, do oznaczenia utworu sowim nazwiskiem oraz do nienaruszalności treści i formy utworu (art. 16 ust. 1 – 3 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych; t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 z późn. zm. – dalej także jako: pr. aut).

Zdaniem M. W., jego opracowania jako utwory słowno – plastyczne, posiadają „potencjał autorski”, są oryginalne, powstały w ramach jego działalności twórczej i noszą „piętno autorskie” powoda. Twierdził tak, gdyż dokonał doboru, systematyzacji, opisu, wzajemnego rozlokowania poszczególnych elementów graficznych na slajdach prezentacji „(...)”, opisu werbalnego i prezentacji wzajemnej relacji zagadnień ujętych w pracach (...) oraz „(...)”.

W ocenie powoda nie domaga się on – wbrew twierdzeniom pozwanych – ochrony jakichkolwiek abstrakcyjnych idei czy koncepcji. Wręcz przeciwnie – twierdzi powód – w niniejszym procesie wnosi o ochronę konkretnych urywków jego utrwalonych dzieł, które zostały przez pozwanych użyte 1:1 w ramach prezentacji webinarów.

Jako podstawę roszczeń objętych pozwem powód wskazał art. 78 ust. 1 pr. aut. oraz art. 79 ust 1. pkt 1 - 3 i ust. 2 pr. aut.

W odpowiedzi na pozew datowanej na 15 kwietnia 2024 r. (k. 361-366v.) pozwana S. W. wniosła o:

1.  oddalenie powództwa w całości;

2.  zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, o ile nie zostanie złożony spis kosztów, wraz z odsetkami ustawowymi za późnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku wydanego w niniejszej sprawie do dnia zapłaty.

Pozwana ad 2. zaprzeczyła, by przygotowana przez nią prezentacja naruszała osobiste oraz majątkowe prawa autorskie powoda. Podniosła również, że powód nie wykazał, by konsekwencją zarzucanych jej działań było powstanie szkody lub wyrządzenie krzywdy.

Odnosząc się do poszczególnych opracowań wskazanych przez powoda wskazała, że grafiki oraz tabela zamieszczona w opracowaniu „(...)” wykorzystane przez nią nie zostały stworzone przez powoda i nie przysługują mu do nich prawa autorskie. Co więcej, prezentowane przez nią treścią stanowią dorobek naukowy wielu osób tworzących koncepcje z zakresu myślenia krytycznego, do których powód nie należał. Przedstawione przez pozwaną ad 2. informację dotyczące postaw lub form krytycznego myślenia nie stanowią przedmiotu autorskich praw powoda.

W odpowiedzi na pozew datowanej na 19 kwietnia 2024 r. (k. 419-451) pozwany T. R. wniósł o:

1.  oddalenie powództwa w stosunku do niego w całości;

2.  zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania według złożonego spisu kosztów, w tym kosztów zastępstwa procesowego według oświadczenia o wysokości kosztów obciążających stronę z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego, a jeśli pozwany takiego spisu nie złoży według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Pozwany ad 1. zaprzeczył, by naruszył prawa autorskie powoda oraz, że wraz z pozwaną ad 2. ponosi solidarną odpowiedzialność za zarzucane jej działania.

W ocenie pozwanego ad 1. opracowania oraz ich fragmenty, na które powołuje się powód, nie stanowią utworów w rozumieniu prawa autorskiego, ewentualnie, że powodowi nie przysługują do nich prawa autorskie. Pozwany ad 1. zaprzeczył również twierdzeniom powoda, jakoby przez działania pozwanego została wyrządzona mu krzywda lub odniósł na ich skutek szkodę.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Pozwana S. W. w czasie szkoleń on-line z zakresu myślenia krytycznego prowadzonych 5 grudnia 2023 r. (zorganizowane przez pozwanego T. R.) i 6 grudnia 2023 r. (zorganizowane przez Fundację (...) ze S.) wykorzystała w stworzonej przez siebie prezentacji trzy infografiki znajdujące się na stronie 7 pozwu (k. 10), o wyglądzie jak niżej:

oraz tabelę „Fakty i opinie” znajdującą się na stronie 8 pozwu (k. 11). Wskazane wyżej infografiki nie zostały stworzone przez powoda.

okoliczność bezsporna

Pozwany T. R. nie uczestniczył w przygotowaniu treści merytorycznych szkoleń prowadzonych przez pozwaną S. W..

okoliczność bezsporna

Infografiki wskazane powyżej nie zostały zaczerpnięte przez pozwaną S. W. z opracowania powoda „(...)”. Infografika przedstawiająca okładkę magazynu (...) nie stanowi części prezentacji „(...)”.

dowody: zeznania pozwanej S. W. słuchanej w charakterze strony [01:51:29-02:23:25] – k. 545v.-546; wydruk prezentacji „(...)” – k. 28-52; wydruk prezentacji ze strony (...) - k. 251-273; wydruk ze strony internetowej (...) - k. 275; wydruk artykułu J. N. „(...)” – k. 296-296v.; wydruk fragmentu prezentacji multimedialnej J. J. „(...)” – k. 297; wydruk zrzutu ekranu z prezentacji autorstwa G. C. „(...)” – k. 298; wydruk artykułu M. C. „(...) – k. 299-300v.; wydruk oferty szkolenia „(...)” – k. 305-306v.

Tabela „Fakty i opinie” znajdująca się na stronie 8 pozwu (k. 11) nie została opracowana przez powoda. Powód wykorzystał oryginał w języku angielskim, którego treść przetłumaczył z wykorzystaniem translatora.

dowody: zeznania powoda M. W. słuchanego w charakterze strony [00:04:04:00:45:55, 01:18:57-01:42:01] – k. 544v.-545; zeznania pozwanej S. W. słuchanej w charakterze strony [01:51:29-02:23:25] – k. 545v.-546; wydruk za pośrednictwem narzędzia W. M. z archiwalnej wersji strony (...)(pierwsza publikacja 22.07.2016 r.) – k. 280-183; wydruk z tłumaczenia sformułowania „not possible” z translatora internetowego(...) – k. 311-311v.

Pozwana nie wykorzystała w swojej prezentacji wykresu „Myślenie krytyczne” przedstawionego na stronie 8 pozwu (k. 11).

dowody: nagranie szkolenia z 5 grudnia 2023 r. [00:17:52-00:20:35) – k. 78 – płyta CD; wydruk opracowania „(...)/ – k. 307-309

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Fakty stanowiące podstawę wyroku, w części, w jakiej pozostawały między stronami bezsporne, Sąd ustalił na podstawie dokumentów i ich odpisów przedłożonych przez strony, których prawdziwości ani zgodności z oryginałami nie zaprzeczono, zgodnych oświadczeń o faktach złożonych przez strony w pismach procesowych, w czasie posiedzenie przygotowawczego w dniu 20 listopada 2024 r. oraz na podstawie dowodu z przesłuchania stron.

Sąd nie dopuścił zawnioskowanych przez powoda dowodów z zeznań świadków J. C., A. K., K. W., A. L., I. A.. W przeważającej część fakty, dla których miałyby zostać przeprowadzone wskazane dowody pozostawały między stronami bezsporne. Natomiast autorstwo spornych grafik i naruszenie ich przez pozwanych jako ocena prawna, do przeprowadzenia której uprawniony jest wyłącznie Sąd rozpoznający sprawę, nie może stanowić przedmiotu dowodu w związku z treścią art. 277 k.p.c.

Fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pozostawały między stronami sporne co do zaczerpnięcia przez pozwaną ad 2. spornych infografik z opracowań autorstwa powoda, wykorzystania przez nią wykresu „Myślenie krytyczne” oraz opracowania przez powoda tabeli „Fakty i opinie” (oba przedstawione na stronie 8 pozwu – k. 11). Sąd ustalił je na podstawie dowodów z przesłuchania stron, którym dał wiarę w zakresie, w jakim zostały przywołane wyżej, oraz na podstawie dowodów z dokumentów i ich odpisów. Wiarygodność i moc dowodów Sąd ocenił według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału stosowanie do treści art. 233 § 1 k.p.c.

Mając na uwadze tak ustalony stan faktyczny Sąd doszedł do wniosku, że żadne z roszczeń będących przedmiotem niniejszej sporu nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 78 ust. 1 pr. aut. twórca, którego autorskie prawa osobiste zostały zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania. W razie dokonanego naruszenia może także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i formie. Jeżeli naruszenie było zawinione, sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub - na żądanie twórcy - zobowiązać sprawcę, aby uiścił odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny.

Zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 1 – 3 i ust. 2 pr. aut.: uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa: zaniechania naruszania, usunięcia skutków naruszenia, naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu

Zgodnie z przywołanymi przepisami legitymacja czynna do dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia osobistych praw autorskich przysługuje twórcy, natomiast co do autorskich praw majątkowych – podmiotowi, który jest uprawniony z ich tytułu.

Na powodzie wywodzącym swoje roszczenia z bezprawnej eksploatacji swoich utworów lub ich fragmentów spoczywał ciężar wykazania okoliczności świadczących o tym, że spełniają one przesłanki uznania ich za utwory zgodnie z przepisami pr. aut., a w konsekwencji mu jako twórcy przysługują do nich osobiste prawa autorskie, oraz udowodnienia, iż przysługują mu do nich majątkowe prawa autorskie (art. 6 k.c.) oraz przedstawienia w tym celu odpowiednich dowodów (art. 232 k.p.c.).

W ocenie Sądu powód nie wykazał, by slajdy zawarte w prezentacji „(...)” oraz treści ujęte w ramach wykresu „Myślenie krytyczne” stanowiły utwory w rozumieniu prawa autorskiego, do których przysługiwałyby mu majątkowe lub osobiste prawa autorskie. Nie wykazał również, by przysługiwały mu autorskie prawa majątkowe oraz osobiste do tabeli „Fakty i opinie”.

Między stronami było bezsporne, że pozwana ad 2. w swojej prezentacji wykorzystała jedynie sporne infografiki bez kopiowania całości prezentacji powoda. Również bezspornym pozostawało, że powód nie jest autorem tych infografik. Odnośnie do trzeciej z nich przedstawiającej okładkę magazynu (...) z krótką notatką prasową należy zauważyć, że zgodnie z art. 4 pkt 4 pr. aut. proste informacje prasowe, a jako taką należało zakwalifikować treść umieszczoną obok grafiki, nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego. Wybór kroju czcionki i jej kolorystyki przez powoda nie stanowi o stworzeniu przez niego odrębnego utworu czy też opracowania. Należy przy tym zauważyć, że w załączniku B do pozwu (k. 27-52) – wydruku prezentacji „(...)”, ani wskazana grafika ani tekst nie zostały uwzględnione.

Powód wskazywał jako przedmiot swojej autorskiej twórczości „integralną prezentację poświęconą omówieniu koncepcji myślenia krytycznego, składającą się z zestawienia szeregu elementów graficznych […] autorsko uporządkowany i zintegrowany ciąg elementów słowno-graficznych, który łącznie ma autonomiczną wartość jako utwór”. W swojej prezentacji pozwana nie powieliła sposobu zorganizowania tych elementów ustalonego przez powoda w formie prezentacji, którą prezentuje przywołany już załącznik B do pozwu.

Niezależnie od powyższego, w ocenie Sądu tak określony przedmiot działalności powoda nie stanowi utworu w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Opracowanie przedstawione przez powoda odznacza się minimalnym poziomem jego twórczej działalności. Ułożenie gotowych infografik lub grafik w określonej kolejności nie spełnia przesłanki twórczości. Nie zmieniają tego umieszczone w ramach prezentacji slajdy prezentujące treści związane z myśleniem krytycznym. Opisy dokonane przez powoda stanowią niewielką część całości prezentacji i nie odpowiadają za charakter i odbiór całości, a dominującą rolę pełnią nadal zamieszczone w niej grafiki.

W związku z tym nie można uznać prezentacji powoda za opracowanie w rozumieniu art. 2 ust. 1 pr. aut., które byłoby przedmiotem autorskich praw zależnych. W opracowaniu obok elementów przejętych znaleźć powinny się również elementy nowe, zamieszczone tam przez twórcę opracowania i to one powinny odpowiadać za nadanie mu indywidualnych cech oraz twórczy charakter opracowania. Sytuacja taka nie zachodzi w przypadku prezentacji powoda „(...)”.

Powód podnosił, że w prezentacji wykorzystanej 5 i 6 grudnia 2023 r. pozwana ad 2. wykorzystała również wykres „Myślenie krytyczne”. Wbrew twierdzeniom powoda nic takiego nie miało miejsca. W prezentacji przedstawione zostały treści ujęte również w tym wykresie, bez wykorzystania jednak formy graficznej prezentacji zastosowanej przez powoda.

Treści, które powód przedstawił w graficznej formie wykresu nie stanowią autorskiego elementu jego publikacji, co sam powód przyznał, w czasie przesłuchania wskazując, iż wiele definicji myślenia krytycznego funkcjonuje w języku angielskim. Jak wykazali pozwani, szczególnie przedstawiając dowód w postaci wydruku opracowania „(...)”, w którym zebrano poglądy różnych twórców, których prace i poglądy stanowiły podstawę dla formułowania zasad i twierdzeń z obszaru myślenia krytycznego, odpowiadają one treściom ujętym w wykresie przedstawionym przez powoda, co jednoznacznie przemawia za tym, że jedynym elementem mogącym stanowić przedmiot twórczej działalności powoda, jest wyłącznie ich graficzna prezentacja. Zamieszczenie przez pozwaną slajdu prezentowanego w przedziale [00:17:52-00:20:35] załączonego do pozwu nagrania prezentacji z 5 grudnia 2023 r. nie stanowi naruszenia praw autorskich powoda.

Tabela „Fakty i opinie” nie stanowiła utworu autorstwa powoda i wykorzystanie jej przez pozwaną ad 2. w prezentacji nie może stanowić podstawy dla uwzględnienia roszczeń powoda. Jak w trakcie przesłuchania na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2025 r. przyznał powód tabela ta została zaczerpnięta z oryginału w języku angielskim, który powód przetłumaczył korzystając z „translatora”, co wskazuje na skorzystanie z dostępnego za pośrednictwem Internetu automatycznego tłumacza z języka angielskiego na polski.

Działania powoda związane z przystosowaniem gotowej tabeli ograniczały się do przeprowadzenia mechanicznego tłumaczenia jej zawartości z języka angielskiego. Wytwór będący rezultatem tych działań nie może zostać uznany za przejaw działalności twórczej powoda ani nie stanowi opracowania oryginalnej tabeli w rozumieniu art. 2 ust. 1 pr. aut. Jest pozbawione indywidualnego charakteru w najmniejszym nawet stopniu i stanowi proste przełożenie treści opracowanej przez inny podmiot. Proste i syntetyczne jej przedstawienie w oryginale nie wymagało podjęcia działań zmierzających do oddania odpowiednio nieprzetłumaczalnych wprost zwrotów lub wyrażeń.

Reasumując Sąd doszedł do wniosku, że prezentacja powoda „(...)” nie stanowi utworu w rozumieniu Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Poza tym pozwana nie użyła całej tej prezentacji w trakcie prowadzonych przez siebie szkoleń, a jedynie zamieściła w swej prezentacji trzy powszechnie dostępne w Internecie infografiki, które wykorzystał również powód ( nota bene także nie wskazując autorów tych infografik).

Powód nie wykazał również, by przysługiwały mu prawa autorskie, czy to osobiste, czy majątkowe, do treści przedstawionych w tabeli „Fakty i opinie” oraz w wykresie „Myślenie krytyczne”.

W konsekwencji w ocenie Sądu powództwo należało oddalić w całości, o czym orzeczono w punkcie I. wyroku na podstawie art. 78 ust. 1 pr. aut. a contrario oraz art. 79 ust. 1 i ust. 2 pr. aut. a contrario.

W punkcie II. wyroku Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego ad 1. zwrot całości kosztów procesu na podstawie art. 98 ust. 1 k.p.c. w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzoną kwotę 11.237,11 zł złożyły się: kwota 1.257,11 zł z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez profesjonalnego pełnomocnika w związku ze stawiennictwem na posiedzeniu przygotowawczym w dniach 9 października 2024 r. i 20 listopada 2024 r. oraz na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2025 r., które zostały należycie udokumentowane przez stronę, oraz kwota 9.963 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości wskazanej w spisie kosztów. Zgodnie z art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika zalicza się wydatki (wskazane wyżej) oraz wynagrodzenie jednego adwokata, radcy prawnego albo rzecznika patentowego. Wynagrodzenie to nie może przewyższać stawek opłat określonych w odrębnych przepisanych, w tym przypadku w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm.) – dalej jako Rozporządzenie. Zgodnie z treścią § 15 ust. 3 możliwe jest ustalenie opłaty w wysokości przekraczającej minimalne stawki, do maksymalnie ich sześciokrotnej wysokości, w przypadkach uzasadnionych okolicznościami wskazanymi w tym przepisie. W ocenie Sądu nakład pracy pełnomocnika pozwanego ad 1. wynikający ze złożoności dochodzonych przez powoda roszczeń oraz czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu uzasadniał ustalenie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości przewyższającej stawkę minimalną. W związku z powyższym kwota z tytułu wynagrodzenia wskazana w złożonym przez pełnomocnika pozwanego ad 1. spisie kosztów mieści się w graniach określonych w art. 98 § 3 k.p.c. Koszty poniesione przez pozwanego ad 1. związane z koniecznością osobistego stawiennictwa pełnomocnika strony są oczywiście uzasadnione w świetle regulacji art. 87 ² § 1 k.p.c. Uzasadnione były również koszty związane z przygotowaniem pism procesowych wskazanych w spisie oraz załącznikach. Pisma były wnoszone w związku z każdorazowym zobowiązaniem Sądu i były konieczne dla prowadzenia celowej obrony przed roszczeniami skierowanymi przeciwko pozwanemu ad 1. Konieczności sporządzania ich przez profesjonalnego pełnomocnika wynikała, jak wyżej, z treści art. 87 ² § 1 k.p.c. Strona pozwana wykazała również przedłożonymi fakturami i dowodami przelewów (k. 586 – 594), iż faktycznie poniosła te koszty we wskazanej wysokości.

W punkcie III. wyroku Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej ad 2. zwrot całości kosztów procesu na podstawie art. 98 ust. 1 k.p.c. w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzoną kwotę 8.657 zł złożyły się: kwota 17 zł z tytułu zwrotu kwoty w wysokości opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 8.640 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w dwukrotnej wysokości stawki minimalnej ustalonej na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia oraz § 8 ust. 1 pkt Rozporządzenia. W ocenie Sądu nakład pracy profesjonalnego pełnomocnika pozwanej ad 2. wynikający ze złożoności dochodzonych przez powoda roszczeń oraz czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu uzasadniał ustalenie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości przewyższającej stawkę minimalną.