Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2025 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku – XVII Wydział Własności Intelektualnej

w składzie

Przewodniczący sędzia Wojciecha Midziak

Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Jama

po rozpoznaniu w dniu 16.05.2025 r. na rozprawie w Gdańsku sprawy

z powództwa J. H.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.

o nakazanie

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda J. H. na rzecz pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. kwotę 4.517,- zł (cztery tysiące pięćset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od powoda J. H. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gdańsku kwotę 789,46 zł (siedemset osiemdziesiąt dziewięć złotych czterdzieści sześć groszy) tytułem zwrotu wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt XVII GW 18/20

UZASADNIENIE

W pozwie z 20 lipca 2020 r. skierowanym przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. powód J. H. wniósł o nakazanie pozwanej zaniechania naruszeń prawa z rejestracji wspólnotowego (...) poprzez nakazanie zaniechania wytwarzania, oferowania, składowania, eksportowania, wprowadzania do obrotu kratki trawnikowo-parkingowej pod handlową nazwą (...), o wyglądzie przedstawionym poniżej:

niezależnie od kolorystyki, wykorzystanych materiałów, nazwy handlowej i od wszelkich innych oznaczeń, jakimi może być opatrzone

oraz o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Powód podniósł, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (...) produkuje systemy stabilizacji gruntu i wzmacniania trawy. W swojej ofercie posiada m.in. kratkę trawnikowo parkingową inkorporującą wzór wspólnotowy nr(...) zarejestrowany w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), z pierwszeństwem od dnia 7 czerwca 2018 r. Produkt wprowadzany jest do obrotu pod marką (...)i pozostaje w ścisłym związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez powoda pod firmą (...) decydując o jej renomie i rozpoznawalności.

Powód wskazał na następujące cechy charakteryzujące produkt powstały w oparciu o jego wzór wspólnotowy: forma kwadratowej płyty z naprzemiennie otwartymi i zamkniętymi komorami, połączonymi ze sobą za pomocą mostków; na obwodzie kwadratowej płyty są rozmieszczone w połowie zamknięte komory z wytłoczeniami, na których zewnętrznej stronie znajdują się łącznik oraz miejsce od jego mocowania; powierzchnia zamkniętych komór podzielona jest na cztery trójkąty z otworami oraz wytłoczeniami; na spodzie ścian otaczających otwarte i zamknięte komory znajdują się zaczepy.

W ocenie powoda pozwana naruszyła przysługujące mu prawa do wzoru wspólnotowego oferując do sprzedaży i wprowadzając do obrotu na terenie Polski oraz m.in. Słowenii i Wielkiej Brytanii produkt – kratkę (...) (występującą również pod nazwą (...)).

Produkt pozwanej w całości inkorporuje cechy wzoru wspólnotowego (...), co powód wywiódł w oparciu o przedstawione w treści pozwu porównanie (k. 14-15).

Jako podstawę prawną roszczenia powód wskazał art. 105 ust. 3 w zw. z art. 287 ust. 1 w zw. z art. 292 ust. 2 Ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1170 – dalej także p.w.p.) oraz w zw. z art. 81 lit. a i art. 89 ust. 1 lit. a i ust. 2 Rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów przemysłowych Unii Europejskiej (Dz. U. UE. L. z 2002 r. Nr 3, str. 1 z późn. zm. – dalej jako Rozporządzenie 6/2002).

W odpowiedzi na pozew (k. 476-494) pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według zestawienia kosztów jakie zostanie przedłożone w toku sprawy, a w przypadku jego nieprzedłożenia według norm przepisanych.

Pozwana podniosła, że od 2005 r. prowadzi działalność gospodarczą w ramach której produkuje ekologiczne systemy do stabilizacji gruntu pod nazwą (...). Sporny produkt – kratka (...) stanowi przykład kratki lotniskowej, których przeznaczeniem jest utwardzenie pasów startowych lotnisk oraz nawierzchni przeznaczonych na lądowiska. Elementy wykorzystane w (...) chronione są wzorami wspólnotowymi – nr (...) (k. 481-482) oraz nr (...) (k. 482v. – 483v.), na wykorzystanie których pozwana uzyskała licencję od uprawnionego M. C..

W dniu 6 sierpnia 2020 r. pozwana wniosła do Europejskiego Urzędu ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) wniosek o unieważnienie wzoru wspólnotowego nr (...), z naruszenia praw do którego powód wywodzi swoje roszczenia w przedmiotowej sprawie.

W postępowaniu przed EUIPO (znak postępowania – (...)) pozwana podniosła, że sporny wzór powoda nie spełnia definicji wzoru wspólnotowego z art. 3 lit. a Rozporządzenia 6/2002, ponadto nie spełniał on w dacie zgłoszenia wymogów nowości (art. 5 ust. 1 Rozporządzenia 6/2002) oraz indywidualnego charakteru (art. 6 ust. 1 Rozporządzenia 6/2002).

Pozwana wskazała, że wcześniej niż powód (tj. 12 września 2012 r., 11 sierpnia 2014 r., 28 stycznia 2017 r., 3 stycznia 2016 r.) ujawniła publicznie w sposób wskazany w art. 7 ust. 1 Rozporządzenia 6/2002 produkt inkorporujący wzór przemysłowy o cechach odpowiadających cechom wzoru wspólnotowego powoda. Ponadto wskazała, że porównanie spornego produktu z wzorem wspólnotowym powoda zostało przeprowadzone nieprawidłowo i pomijało cechy, które świadczyły o różnicach między nimi. Odwołując się do poglądów wyrażonych w doktrynie oraz orzecznictwie pozwana podniosła, że całościowe wrażenie wywierane na zorientowanym użytkowniku przez jej produkt różni się od tego, które wywiera wzór powoda. W związku z powyższym, w ocenie pozwanej, roszczenia powoda nie zasługiwały na uwzględnienie.

Postanowieniem z 3 sierpnia 2020 r. (k. 256), sprostowanego postanowieniem z 18 sierpnia 2020 r. (k. 292) Sąd udzielił zabezpieczenia roszczeń powoda poprzez nakazanie pozwanej zaniechania oferowania i wprowadzania do obrotu kratki trawnikowo-parkingowej oznaczonej nazwą (...) do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

W związku z unieważnieniem przez EUIPO prawa powoda do wzoru wspólnotowego nr (...)powód w piśmie z 4 maja 2023 r. (k. 1408) dokonał modyfikacji dochodzonego roszczenia w ten sposób, że w miejsce roszczeń objętych pozwem z 20 lipca 2020 r. żądał nakazania pozwanej, na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 z późn. zm. – dalej jako u.p.aut.), zaniechania naruszania autorskich praw majątkowych powoda do wzoru kratki trawnikowej przedstawionej poniżej

poprzez nakazanie zaniechania wytwarzania, oferowania, składowania, eksportowania i wprowadzania do obrotu kratki trawnikowo-parkingowej o wyglądzie przedstawionym poniżej:

niezależnie od jej nazwy handlowej (przy czym roszczenie to dotyczy w szczególności kratki trawnikowo-chodnikowej o nazwie handlowej (...)), a także niezależnie od jej kolorystyki, wykorzystanych materiałów i od wszelkich innych oznaczeń, jakimi może być opatrzona.

W ocenie Sądu argumentacja przedstawiona przez powoda za dopuszczalnością modyfikacji powództwa nie była wystarczająca, konsekwencją czego było postanowienie z 4 sierpnia 2023 r. (k. 1743) o uchyleniu postanowienia z 3 sierpnia 2020 r. o udzieleniu zabezpieczenia (k. 256), sprostowanego postanowieniem z 18 sierpnia 2020 r. (k. 292).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Powód J. H. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...), której przedmiotem jest produkcja systemów do stabilizacji gruntu i wzmacniania trawy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej powód sprzedaje kratkę (...) o wyglądzie jak niżej:

dowody: wyciąg z niemieckiego rejestru (Gewerbe-Anmeldung) dla J. H. wraz z tłumaczeniem przysięgłym – k. 47-53; wydruk ze strony internetowej(...) - k. 55-59; wydruk ze strony internetowej (...) - k. 61-63; wydruk ze strony internetowej (...)- k. 65-67; (...)- k. 69-73)

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. w ramach prowadzonej działalności od 2005 r. produkuje systemy do stabilizacji gruntu pod nazwą (...). W swojej ofercie posiada m.in. kratkę oferowaną pod nazwą handlową (...), o wyglądzie jak niżej:

okoliczność bezsporna

Powodowi przysługiwało prawo do wzoru przemysłowego Unii Europejskiej nr (...), o wyglądzie jak na k. 6-7 akt sprawy.

okoliczność bezsporna

Decyzją z 20 stycznia 2022 r. EUIPO unieważnił wzór wspólnotowy nr (...). Decyzja została utrzymana w mocy na podstawie decyzji III Izby Odwoławczej EUIPO z 21.02.2023 r.

okoliczność bezsporna (także: odpis decyzji EUIPO z 20.01.2022 r. z tłumaczeniem przysięgłym – k. 1308-1318v.; decyzja III Izby Odwoławczej EUIPO z 21.02.2023 r. –(...) z tłumaczeniem przysięgłym – k. 1371-1390)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny, w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy, był praktycznie w całości bezsporny między stronami. W konsekwencji Sąd ustalił go w oparciu o oświadczenia stron zawarte w pismach procesowych, jak również złożone ustnie na rozprawie. Jedynie pomocniczo Sąd posługiwał się dowodami przedłożonymi przez strony wraz ze składanymi pismami procesowymi. Wszystkim tym dowodom (oraz ich tłumaczeniom na język polski, jeśli składane były w języku obcym) Sąd dał wiarę. Żadna ze stron nie kwestionowała również tych dokumentów (ich autentyczności), czy też zgodności przedłożonych kopii (lub odpisów) dokumentów z oryginałami. Sąd również nie miał żadnych podstaw, aby te dokumenty zakwestionować.

Praktycznie jedyną sporną okolicznością faktyczną, która miała znaczenie dla rozpoznania niniejszej sprawy, było to, czy powód był podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Od tego bowiem – o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia – zależała możliwość zmiany powództwa w toku procesu. W tym zakresie Sąd oparł się na dokumentach przedstawionych przez samą stronę powodową, a przede wszystkim na zgłoszeniu działalności gospodarczej (Gewerbe-Anmeldung) powoda.

Należy przy tym zauważyć, że strona powodowa aż do momentu modyfikacji roszczenia w toku niniejszego procesu konsekwentnie twierdziła, że powód jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów prawa niemieckiego.

Mając na uwadze tak ustalony stan faktyczny Sąd doszedł do wniosku, że powództwo w całości zasługiwało na oddalenie.

W związku z unieważnieniem przez EUIPO wzoru wspólnotowego nr (...), z praw do którego powód wywodził swoje roszczenie przeciwko pozwanej, podstawowym zagadnieniem ocenianym przez Sąd była dopuszczalność wystąpienia przez powoda w piśmie procesowym z 4 sierpnia 2023 r. z nowym roszczeniem opartym o przepisy u.p.aut.

Ze względu na unieważnienie wzoru wspólnotowego powoda przeprowadzenie postępowania dowodowego obejmującego dokładne badanie cech i całościowego wrażenia wywieranego na zorientowanym użytkowniku, jak i terminów publicznego udostępniania wzoru wspólnotowego powoda oraz spornego produktu pozwanej było bezprzedmiotowe.

Wbrew twierdzeniom przedstawionym przez powoda w piśmie z 4 sierpnia 2023 r. w niniejszym postępowaniu zarówno pozwana spółka, jak i on, występowali jako przedsiębiorcy, a przedmiot postępowania był związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez każdą ze stron. Powód do czasu unieważnienia wzoru wspólnotowego i wystąpienia z nowym roszczeniem konsekwentnie twierdził, że kratki inkorporujące unieważniony wzór wprowadza do obrotu w ramach prowadzonej pod firmą (...) działalności gospodarczej; co więcej, są one produktem, od którego uzależniona jest jej renoma i rozpoznawalność na rynku. Wraz z pozwem powód przedstawił również zaświadczenie z niemieckiego rejestru przedsiębiorców. Irrelewantna dla zakwalifikowanie niniejszej sprawy do kategorii spraw gospodarczych byłaby okoliczność utraty przez powoda statusu przedsiębiorcy w trakcie postępowania (tak m.in. Sąd Najwyższy w postanowieniu z 30 czerwca 1999 r., sygn. akt III CZ 51/99). Przedmiotowa sprawa miała więc charakter sprawy gospodarczej, o jakiej mowa w art. 458 ² § 1 pkt 1 k.p.c.

Co prawda niniejsza sprawa toczyła się zgodnie z przepisami działu IVG. „Postępowanie w sprawach własności intelektualnej” tytułu VII „Postępowania odrębne” Księgi Pierwszej „Proces” Kodeksu postępowania cywilnego, to jednak – zgodnie z treścią art. 479 ^{( 91)} k.p.c. – w postępowaniu tym znajdowały zastosowanie przepisy o innych postępowaniach odrębnych, o ile nie były one sprzeczne z przepisami regulującymi to postępowanie. W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę przepisy regulujące postępowanie w sprawach gospodarczych, a dotyczące kwestii dopuszczalności modyfikacji powództwa w toku procesu, nie są sprzeczne z przepisami regulującymi postępowanie w sprawach własności intelektualnej.

Zgodnie z treścią art. 458 ⁸ § 1 k.p.c. w postępowaniach w sprawach gospodarczych zasadą jest niedopuszczalność występowania w toku postępowania z nowymi roszczeniami obok lub zamiast dotychczasowych. Wyjątki uzależnione są od zmiany okoliczności (możliwość żądania zamiast pierwotnego przedmiotu sporu jego równowartości lub innego przedmiotu) lub dochodzenia świadczenia powtarzającego się (możliwość rozszerzenia powództwa o świadczenia za kolejny okres).

Enumeratywne wyliczenie w treści art. 458 ⁸ § 1 k.p.c. wyjątków jednoznacznie wskazuje, że inna zmiana w postępowaniu w sprawach gospodarczych nie jest dopuszczalna, niezależnie od wystąpienia nowych okoliczności. Pojęcie wykorzystane w treści przepisu odnosi się do okoliczności, które w momencie wytaczania powództwa nie były znane powodowi i nie mógł przewidzieć ich wystąpienia przy zachowaniu należytej staranności. Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2009 r. (sygn. V CSK 180/09) okolicznością taką nie jest błędna ocena przez powoda podstawy faktycznej roszczenia.

W przedmiotowej sprawie po stronie powoda nie występowały żadne przeszkody faktyczne lub prawne, które uniemożliwiały mu wystąpienie od samego początku niniejszego sporu przeciwko pozwanej z roszczeniami opartymi o ochronę przysługującą mu jako twórcy wobec naruszenia przysługujących mu praw autorskich przez pozwaną spółkę. Unieważnienie w toku postępowania wzoru wspólnotowego nie stanowi nowej okoliczności w rozumieniu art. 458 ⁸ § 1 k.p.c.

Niezależnie od powyższych rozważań należało zauważyć, że przedmiot sporu wskazany w zdaniu drugim powołanego przepisu, zamiast którego powód może żądać równowartości lub innego przedmiotu, nie jest równoznaczny z roszczeniem, z którym występuje. Taką wykładnię uzasadniała treść art. 458 ¹ § 1 zd. 2 k.p.c. – każda ze wskazanych w jego treści możliwość modyfikacji odwołuje się do przedmiotu sporu, którym zazwyczaj jest materialny przedmiot działań stron. Ograniczając możliwość żądania przez powoda zamiast pierwotnego przedmiotu sporu jego równowartości lub innego przedmiotu, a w sprawach o świadczenia powtarzające się możliwość rozszerzenia żądania o świadczenia za dalsze okresy, jednoznacznie wskazuje, że za przedmiot sporu w rozumieniu tego przepisu nie można uznać nowego roszczenia, jak robi to powód.

Uznając za niedopuszczalną zmianę powództwa dokonaną przez powoda w piśmie procesowym z 4 maja 2023 r. Sąd orzekł o pierwotnym roszczeniu powoda objętym treścią pozwu z 20 lipca 2020 r.

Zgodnie z treścią art. 89 ust. 1 Rozporządzenia 6/2002 w przypadku, gdy sąd do spraw unijnych wzorów przemysłowych uzna, że pozwany naruszył unijny wzór przemysłowy […] wydaje, […] zarządzenie zakazujące pozwanemu działań, które naruszyły unijny wzór przemysłowy lub które mogłyby naruszyć unijny wzór przemysłowy. Stosuje również takie środki, zgodnie z przepisami swojego prawa krajowego, których celem jest zapewnienie przestrzegania tego zakazu.

Podstawową przesłanką zastosowania wobec pozwanego wskazanych środków, zarówno wynikających z treści Rozporządzenia 6/2002, jak i z przepisów krajowych (np. wskazane przez powoda jako podstawa prawa jego roszczenia art. 105 ust. 3, art. 287 ust. 1 w zw. a art. 292 ust. 1 p.w.p.), jest istnienie po stronie powoda prawa do wzoru wspólnotowego (od dnia 1 maja 2025 r. w związku ze zmianą Rozporządzenia 6/2002 – unijnego wzoru przemysłowego).

Jak ustalił Sąd, unijny wzór przemysłowy powoda został unieważniony prawomocną decyzją EUIPO z 20 stycznia 2022 r., w związku z czym roszczenia powoda wskazane w treści pozwu nie zasługują na uwzględnienie. Powód nie wykazał, by przysługiwało mu inne prawo własności przemysłowej obejmujące sporny wzór przemysłowy, w związku z powyższym powództwo należało oddalić, o czym Sąd orzekł w punkcie I. wyroku na podstawie art. 89 ust. 1 Rozporządzenia 6/2002 a contrario.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II. wyroku w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 k.p.c.). Dla ustalenia, która ze stron i w jakim stopniu wygrała lub przegrała sprawę, nieistotne były rozstrzygnięcia, które zapadły w postępowaniach incydentalnych w toku procesu. W związku z oddaleniem powództwa w całości za stronę przegrywającą należało uznać powoda. Wysokość kosztów procesu podlegających zwrotowi na rzecz pozwanej spółki Sąd ustalił na 4.517 zł, w tym:

1.  kwota 3.360 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu głównym w podwójnej wysokości ustalonej na podstawie § 8 ust. 1 pkt 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm.) – dalej jako Rozporządzenie. Zarówno nakład pracy pełnomocnika strony pozwanej jak i poziom skomplikowania sprawy w przedmiotowym postępowaniu uzasadniały uwzględnienie wniosku o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości podwójnej;

2.  kwota 17 zł z tytułu zwrotu kwoty w wysokości uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa;

3.  kwota w łącznej wysokości 840 zł:

a.  koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym dotyczącym zażalenia na postanowienie z 3 sierpnia 2020 r. o udzieleniu zabezpieczenia w wysokości 420 zł ustalone na podstawie § 10 ust. 2 pkt 1) w zw. z § 8 ust. 1 pkt 19 Rozporządzenia;

b.  koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym dotyczącym zażalenia na postanowienie z 14 lutego 2024 r. oddalającego wniosek o udzielenie zabezpieczenia w wysokości 420 zł ustalone na podstawie § 10 ust. 2 pkt 1) w zw. z § 8 ust. 1 pkt 19 Rozporządzenia.

Orzekając o obowiązku powoda zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanej Sąd miał na uwadze wynik całego postępowania stosownie do treści art. 98 § 1 k.p.c. i dlatego również koszty zastępstwa w postępowaniach incydentalnych, które pozwana przegrała, należało zasądzić na jej rzecz.

4.  Kwota w łącznej wysokości 360 zł z tytułu zwrotu opłat sądowych uiszczonych przez stronę pozwaną, na którą złożyły się:

a.  100 zł z tytułu opłaty od wniosku o uzasadnienie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia (potwierdzenie – k. 296),

b.  60 zł z tytułu pozostałej opłaty uiszczonej od zażalenia na postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia (potwierdzenie – k. 639). Na podstawie zarządzenia z 9 października 2020 r. zwrócono pozwanej kwotę 40 zł (k. 683),

c.  100 zł z tytułu opłaty od wniosku o uchylenie zabezpieczenia (potwierdzenie – k. 1669),

d.  100 zł z tytułu opłaty od wniosku o uzasadnienie postanowienia z 14 lutego 2024 r. o oddaleniu wniosku powoda o udzielenie zabezpieczenia (potwierdzenie – k. 1932),

Sąd nie zasądził na rzecz pozwanej zwrotu opłat w łącznej wysokości 300 zł, które uznał za niecelowe:

a.  100 zł z tytułu opłaty od wniosku o uzasadnienie postanowienia z 19 marca 2021 r. o odmowie wykładni postanowienia (potwierdzenie – k. 1057) – wniosek pozwanej był oczywiście bezpodstawny,

b.  100 zł z tytułu opłaty od wniosku o uzasadnienie postanowienia z 4 czerwca 2021 r. o odmowie uchylenia zabezpieczenia (potwierdzenie – k. 1283),

c.  100 zł tytułu wniosku o uzasadnienie postanowienia z 25 marca 2022 r. o odmowie uchylenia zabezpieczenia (potwierdzenie – k. 1352).

Uiszczonych przez pozwaną opłat od wskazanych wniosków o uzasadnienie nie można uznać za koszty celowej obrony. Podjęte przez pozwaną czynności procesowe, z którymi związane były poniesione koszty nie były obiektywnie niezbędne dla obrony w niniejszej sprawie. Złożone przez pozwaną wnioski o podjęcie postępowania nie były związane ze zmianą okoliczności, które wskazywałyby na odpadnięcie przyczyny zabezpieczenia. Decyzja EUIPO nie była bowiem jeszcze ostateczna, tj. powodowi przysługiwało od nich środek odwoławczy, z którego skorzystał. Dopiero utrzymanie w mocy decyzji unieważnieniowej pozwalało przyjąć, że podstawa udzielenia zabezpieczenia odpadła, co skutkowało wydaniem przez Sąd postanowienia o uchyleniu zabezpieczenia. W związku z tym również opłaty od wniosków o uzasadnienie postanowień oddalających wnioski pozwanej o uchylenie zabezpieczenia należało uznać za niecelowe.

W punkcie III. wyroku Sąd nakazał na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 113 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 959 z późn. zm. – dalej jako u.k.s.c.), w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., ściągnąć od powoda J. H., jako strony przegrywającej postępowanie w całości, na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gdańsku kwotę 789,46 zł z tytułu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa – wynagrodzenia przyznanego tłumaczowi przysięgłemu języka niemieckiego postanowieniem z 10 września 2020 r. (k. 631).