Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Gdańsku XV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Misiurna

Protokolant: staż. sąd. Adam Jędrzejewski

po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2013r. w Gdańsku

sprawy z powództwa A. M.

przeciwko (...)Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę i ustalenie

I. Zasądza od pozwanego (...)Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. M. kwotę 67.650 zł ( sześćdziesiąt siedem tysięcy sześćset pięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi :

- od kwoty 67.000 zł od dnia 26 listopada 2010 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 650 zł od dnia 25 maja 2012r. do dnia zapłaty.

II. Oddala powództwo w pozostałej części.

III. Nakazuje ściągnąć od pozwanego (...)Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Gdańsku kwotę 4130,88 ( cztery tysiące sto trzydzieści złotych i 88 /100 ) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

IV. Nakazuje ściągnąć z roszczenia zasądzonego w punkcie I na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Gdańsku kwotę 489,63 ( czterysta osiemdziesiąt dziewięć złotych i 63/100) złotych tytułem zwrotu wydatków.

V. Znosi wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego .

UZASADNIENIE

Powódka A. M. pozwem skierowanym przeciwko (...)Spółce Akcyjnej z Siedzibą w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz:

1) kwoty 127.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 26 listopada 2010 r. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę,

2) kwoty 650 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 26 listopada 2010 r. tytułem odszkodowania za powstałą szkodę w mieniu w wyniku zdarzenia w dniu 26.08.2010 r.,

3) zasądzenia renty wyrównawczej w wysokości 1.500 zł miesięcznie, płatnej z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat,

4) ustalenia, że pozwany będzie ponosić odpowiedzialność za następstwa jakie mogą wyniknąć z wypadku drogowego z dnia 26 sierpnia 2010 roku w stanie zdrowia powódki na przyszłość oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka podała, że w dniu 26 sierpnia 2010 r. w G. B. Z. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, kierując samochodem marki F. o nr rej. (...), w ten sposób, że nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu powódce, kierującej rowerem. W wyniku wypadku powódka została przetransportowana do Szpitala (...)w G. - Z., gdzie zdiagnozowano złamanie trzonu kręgu TH12, L1 oraz stłuczenia dłoni prawej. Powódka przebywała w Szpitalu do 1 września 2010 r. a następnie została wypisana do domu, gdzie była zmuszona przez okres czterech miesięcy leżeć w łóżku i korzystać z pomocy osób trzecich. Powódka wskazała, że mieszka sama i w tym czasie bardzo pomagała jej sąsiadka -Z. C., która pielęgnowała ją nieustannie poprzez utrzymanie kompleksowej higieny osobistej, co była dla powódki niezwykle krępujące. Wykonywała również za powódkę wszelkie prace domowe w jej mieszkaniu. W dalszej kolejności powódka wskazała, że do dnia dzisiejszego przyjmuje leki przeciwbólowe z uwagi na silne dolegliwości. Powódka na wskutek wypadku nie może wykonywać prac domowych, ma trudności w ubieraniu się i w związku z tym zmuszona jest nadal korzystać z pomocy sąsiadki. Przed wypadkiem natomiast czynnie uprawiała sport, biegała, jeździła na rowerze po 20-30 km dziennie, a od czasu wypadku stało się o całkowicie niemożliwe, a przede wszystkim niewykonalne. Sytuacja ta wywołuje u powódki stany depresyjne. Nadto powódka odczuwa lęk i panikę przy przechodzeniu przez skrzyżowaniu. W dniu 21 października powódka wezwała pozwanego do wypłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz rozpoczęcia wypłacania renty wyrównawczej. W wyniku przeprowadzonego postępowania orzeczono 15 % uszczerbek na zdrowiu powódki za który wypłacono kwotę 23.000 zł oraz przyznano kwotę 10.500,90 zł tytułem utraconych zarobków za okres, kiedy powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim oraz kwotę 270 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu gorsetu. Powódka podała, ze przed wypadkiem była zatrudniona na stanowisku Naczelnika (...)w G. i z tego tytułu osiągała wynagrodzenie w kwocie średnio 2.500 zł miesięcznie i dodatkowo osiągała także dochody w wysokości 700 zł miesięcznie z pracy sprzątacza w(...)sp. z o.o.. natomiast w związku z wypadkiem, powódka otrzymywała kwotę 1.900 zł miesięcznie. Powódka nie uzyskiwała również dochodów z pracy w (...) sp. z o.o. z uwagi na brak świadczenia pracy co było też powodem nie przedłużenia z nią umowy zlecenia. Z uwagi na zniszczenie ubrania, w której poruszała się powódka tj. spodnie i bluzę o wartości 150 zł oraz rower miejski o wartości 500 zł powódka domaga się zasądzenia kwoty 650 zł tytułem odszkodowania. Natomiast w związku z koniecznością zażywania leków przeciwbólowych powódka wydaje na nie kwotę 100 zł miesięcznie, dodatkowo zmuszona została do zakupu kul za kwotę 70 zł oraz specjalnego gorsetu za 270 zł oraz przeznacza kwotę 100 zł miesięcznie w związku z koniecznością stosowania lepszej diety oraz kontynuacją leczenia - powódka żąda renty wyrównawczej w kwocie 1.500 zł miesięcznie.

(...)Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu przyznano, że powódka zgłosiła szkodę z dnia 26.08.2010 r. i została wypłacona kwota 23.000 zł tytułem zadośćuczynienia, 270 zł tytułem odszkodowania za zakup kołnierza ortopedycznego oraz kwota 7.500,90 zł tytułem odszkodowania za utracone dochody. Natomiast powódka w toku likwidacji nie zgłaszała roszczenia o wypłatę odszkodowania za zniszczoną w wyniku wypadku odzież i rower, oraz zakup kul. W ocenie pozwanego, żądana przez powódkę kwota zadośćuczynienia jest nadmiernie wygórowana w stosunku do doznanego uszczerbku na zdrowiu, a roszczenie w zakresie przyznania renty nie zostało w żaden sposób udokumentowane.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. M. była osobą aktywnie spędzającą wolny czas. Wraz ze znajomymi jeździła na rowerze, grała w pikę siatkową oraz biegała. Powódka świadczyła pracę jako Naczelnik (...)w G. oraz dodatkowo od 2006 r. wykonywała usługi sprzątania na podstawie umowy zlecenia na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. uzyskując za to wynagrodzenie w kwocie 700 zł miesięcznie.

Dowód: zaświadczenie k. 13-16, umowa zlecenia k. 41-42, zaświadczenie k. 43, zeznania powódki k. 113-117 oraz k. 233-234 nagranie (Czas:00:07:02, Czas:00:26:45) zeznania świadka K. Z. k. 117-118,

W dniu 26 sierpnia 2010 r. w G. na skrzyżowaniu ulic (...) B. Z.kierując samochodem osobowym marki F. wykonując manewr skrętu w prawo nie ustąpił pierwszeństwa w wyniku czego zderzył się z jadącą na przejeździe dla rowerów prawidłowo jadącą rowerzystką A. M. powodując u niej obrażenia ciała w postaci złamania trzonu kręgu Th12,L1.

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 1355/10 Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku uznał B. Z. za winnego zdarzenia z dnia 26 sierpnia 2010 r.

Okoliczność bezsporna nadto potwierdzona dowodem: wyrok z 06.12.2010 r. k. 28-29,

W wyniku wypadku powódka została przetransportowana do Szpitala (...)w G. - Z., gdzie zdiagnozowano złamanie trzonu kręgu TH12, L1 oraz stłuczenia dłoni prawej. Powódka przebywała w Szpitalu do 1 września 2010 r. i została wypisana z zaleceniem ograniczonego chodzenia po mieszkaniu w gorsecie ortopedycznym.

Dowód: karta informacyjna k. 30, karta pobytu k. 31,

Powódka na skutek doznanych obrażeń doświadczyła szeregu ograniczeń przy wykonywaniu podstawowych czynności. Początkowo przez okres około czterech miesięcy, kiedy to unieruchomiony przez gorset został kręgosłup, pozostawała osobą leżącą i wymagała w tym czasie całkowitej pomocy osoby drugiej. Opiekę nad powódką sprawowała zasadniczo sąsiadka - Z. C.i jej znajoma - K. Z.. Powódka początkowo wymagała stałej opieki - pomocy w spożywaniu posiłków, w załatwianiu potrzeb fizjologicznych, ubieraniu się. Nie mogła samodzielnie wykonywać obowiązków domowych - przygotowywania posiłków, prania, robienia zakupów.

6 miesięcy po wypadku powódka wróciła do pracy na pełny etat jako Naczelnik (...). Każdego dnia wykonuje gimnastykę usprawniającą w czasie 30 minut, a dwa razy do roku uczęszcza na zabiegi rehabilitacyjne. Boi się jazdy na rowerze z uwagi na możliwość wystąpienia wypadku lub upadku, a także uczestniczenia w ruchu drogowym. powódka stała się apatyczna. Po przyjściu z pracy nie ma ochoty i siły na wyjścia z domu.

Dowód: zeznania świadkaZ. C.k. 116-117, zeznania świadka K. Z. k. 117-118, zeznania powódki k. 113-117 oraz k. 233-234 (Czas:00:07:02, Czas:00:26:45),

W dniu 21 października 2010 r. powódka wezwała pozwanego do wypłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz rozpoczęcia wypłacania renty wyrównawczej. Decyzją z 10 stycznia 2011 r. pozwany przyznał kwotę 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 270 zł tytułem zakupu gorsetu ortopedycznego oraz kwotę 3.000 zł zaliczki tytułem utraconego zarobku. Następnie decyzją z 15 lutego oraz 8 kwietnia 2011r. pozwany wypłacił odpowiednio kwotę 3.323,29 zł oraz kwotę 1.177,61 zł tytułem utraconych zarobków. Ostateczną decyzją z 27 lipca 2011 r. pozwany przyznał powódce dalsze zadośćuczynienie w kwocie 8.000 zł.

Okoliczność bezsporna nadto potwierdzona dowodem: wniosek z 21.10.2010 r., decyzja z 10.01.2011 r., decyzja z 15.02.2011 r., decyzja z 08.04.2011 r., decyzja z 27.07.2011 r., akt szkody (...),

Powódka w wyniku wypadku doznała złamania trzonów kręgów Th 12 i L 1. W związku z tymi obrażeniami, przyjęto wystąpienie 15 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Uszczerbek ten polega na ograniczeniu ruchomości kręgosłupa i deformacji kręgu L1. W chwili obecnej proces leczenia urazów powódki w związku z przebytym wypadkiem został zakończony. Powódka nie ma przeciwwskazań do wykonywania pracy dodatkowej w zakresie sprzątania biur. Nie ma również wskazań do zażywania leków przeciwbólowych w leczeniu następstw wypadku. Nie było konieczności specjalnego odżywiania przez powódkę i nie istnieje ona obecnie. Nadto nie ma również bezwzględnych wskazań medycznych do dodatkowej rehabilitacji. Nie istnieje związek przyczynowy między zgłaszanymi obecnie dolegliwościami bólowymi powódki a uszkodzeniami ciała jakich doznała powódka w dniu wypadku. Wykonane dwa badania rentgenowskie złamanych odcinków kręgosłupa nie wykazały progresji deformacji. Również przeprowadzone badanie MR kręgosłupa z dnia 19 kwietnia 2013 r. wykluczyło patologiczny charakter złamania kręgu Th 12 i L 1.

Dowód: opinia biegłego ortopedy k. 114 - 125v, ustna opinia uzupełniająca, protokół k. 188-190, pismo biegłego ortopedy k. 219,

Skargi na bóle kręgosłupa szyjnego z dwukrotną utratą przytomności w wywiadzie nie mają związku przyczynowego z przedmiotowym wypadkiem drogowym wobec braku danych dotyczących uszkodzenia tego odcinka kręgosłupa w dniu 26 sierpnia 2010 r. Z przyczyn neurologicznych nie ma przeciwwskazań do pracy dodatkowej. W czasie wypadku nie doszło do uszkodzenia struktur nerwowych tak korzeniowych jak rdzeniowych, nie stwierdzano takich objawów także w okresie późniejszym. Powódka nie wymagała specjalnego odżywiania z punktu widzenia neurologicznego oraz dodatkowej rehabilitacji. U powódki istniały przed urazem z 26.08.2010 r. zmiany przeciążeniowo-zwyrodnieniowe stawów i trzonów kręgosłupa. Zakres trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki pod względem neurologicznym został ustalony na poziomie 5 %.

Dowód: opinia sądowo-lekarska z zakresu neurologii k. 145-149 oraz opinia uzupełniająca k. 222,

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów.

Sytuację powódki przed wypadkiem, a także przebieg procesu rekonwalescencji po wypadku Sąd ustalił zasadniczo na podstawie dowodów osobowych w postaci zeznań świadków oraz zeznań samej powódki. Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych świadkówZ. C.i K. Z.. Świadek K. Z. przedstawiła sytuację powódki przed wypadkiem - co do jej zatrudnienia i spędzania wolnego czasu, a także świadkowie ci przedstawili zgodnie to, co działo się z powódką po wypadku (unieruchomienie w domu i związane z tym ograniczenia w życiu codzienny, świadczenie pomocy, występujące obecnie dolegliwości bólowe).

Dla ustalenia okoliczności związanych z przebiegiem procesu leczenia, a w szczególności istnienia związku przyczynowego między zgłaszanymi obecnie dolegliwościami a urazami doznanymi w czasie wypadku Sąd powołał biegłego do spraw ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Sąd w całości dał wiarę złożonym przez tego biegłego opiniach. Zostały one wykonane rzetelnie i zawierają logicznie wyprowadzone wnioski i są wykonane przez osobę bezstronną w sprawie i zdaniem Sądu stanowią całkowicie przydatny dowód dla rozstrzygnięcia.

Sąd przyznał również walor wiarygodności złożonym przez biegłego sądowego neurologa opiniom z 16 listopada 2012 r. oraz 1 sierpnia 2013 r. Opinie te są wykonane rzetelnie, fachowo i profesjonalnie, zawierają logicznie i prawidłowo wyprowadzone wnioski pozwalające na wszechstronną ocenę całości zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Na podstawie załączonych akt szkody (...) pozwanego, Sąd ustalił przebieg i wyniki postępowania likwidacyjnego.

W ocenie Sądu żądanie powódki zasługuje na uwzględnienie jedynie częściowo.

Powódka A. M. roszczenie zapłaty objętych pozwem kwot skierowała przeciwko pozwanemu (...) S.A. w W. jako odpowiedzialnemu z tytułu umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej zawartej z posiadaczem pojazdu.

Zgodnie bowiem z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Przy czym w myśl art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądania poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Natomiast w myśl art. 444 § 2 k.c. jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zmniejszyły się widoki jego powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Podstawę żądania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę stanowi art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. Zgodnie z powyższymi przepisami w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Powyższe pozwala na wyodrębnienie trzech przesłanek, których kumulatywne wystąpienie przesądzać będzie o powstaniu odpowiedzialności odszkodowawczej. Po pierwsze, wystąpienie zdarzenia, z którym ustawa wiąże obowiązek odszkodowawczy, po drugie wystąpienie po stronie poszkodowanego krzywdy tj. szkody o charakterze niemajątkowym lub szkody o charakterze majątkowym oraz po trzecie - związek przyczynowy pomiędzy krzywdą, czy szkodą oraz działaniem polegającym na wywołaniu przez zobowiązanego rozstroju zdrowia lub uszkodzenia ciała.

Sama zasada odpowiedzialności pozwanego nie była pomiędzy stronami sporna. Pozwany przyznał okoliczności związane ze sprawstwem szkody. Dlatego też przedmiotem rozważań sądu staną się kwestie wpływające na ocenę wysokości zgłaszanych roszczeń.

Sąd uznał zgłoszone żądanie zadośćuczynienia w kwocie 127. 000 zł. za uzasadnione jedynie częściowo.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w przypadkach wymienionych w art. 444 k.c. - tj. w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia - sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, albowiem celem zadośćuczynienia jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy. Ustalając wysokość zadośćuczynienia należy brać pod uwagę rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych oraz psychicznych, trwałość skutku czynu niedozwolonego, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, utratę możliwości wykonywania ulubionego zawodu czy nawet spędzania wolnego czasu.

Mając na uwadze powyższe przesłanki, przyznając powódce zadośćuczynienie Sąd wziął pod uwagę następujące okoliczności:

Powódka otrzymała w ramach postępowania likwidacyjnego kwotę 23.000 zł. tytułem zadośćuczynienia. Ustalony przez Sąd wymiar zadośćuczynienia należy o tę kwotę pomniejszyć. Obrażenia powódki doznane w wypadku dotyczyły kręgosłupa. Powódka nie przechodziła żadnego zabiegu operacyjnego, a jej hospitalizacja trwała stosunkowo krótko (8 dni). Okres pełnego unieruchomienia trwał cztery miesiące a następnie częściowego - dwa miesiące. W tym okresie powódka najbardziej odczuwała dolegliwości bólowe i najbardziej cierpiała z powodu ograniczeń w życiu codziennym. W następnym okresie zakres tych ograniczeń zaczął się zmniejszać do tego stopnia, że sześć miesięcy po wypadku powódka wróciła do pracy.

W chwili obecnej powódka odczuwa bóle kręgosłupa, szybciej pojawiające się uczucie zmęczenia. Dolegliwości te, jakkolwiek uciążliwe, nie wpływają znacząco na tryb życia powódki i co należy wskazać nie mają bezpośredniego związku z zaistniałym zdarzeniem z 26 sierpnia 2010 r.

Powódka niewątpliwie odczuwała dyskomfort z powodu doznanych ograniczeń w życiu codziennym. Do tej pory jako osoba w sile wieku służyła swą pomocą innym, lubiąca aktywnie spędzać czas, a po wypadku wymagała stałej opieki innych osób. Szczególnych dyskomfort stwarza korzystanie z pomocy przy czynnościach fizjologicznych oraz całkowite uzależnienie od pomocy innych osób. Podkreślić jednak należy, że okres, w którym powódka takiej bezpośredniej pomocy wymagała trwał dość krótko - cztery miesiące, a pomoc ta była świadczona przez najbliższe powódce osoby, co z pewnością zmniejszało choć częściowo poczucie wstydu.

Powódka przez ponad pół roku była wyłączona praktycznie z życia społecznego i zawodowego. Prze okres czterech - pięciu miesięcy nie mogła samodzielnie opuszczać domu. Dla osoby dojrzałej, aktywnej i towarzyskiej stanowi to poważne ograniczenie.

Proces leczenia urazów związanych bezpośrednio z wypadkiem zastał zakończony. Pozostają niepewne prognozy co do ustąpienia dolegliwości bólowych kręgosłupa spowodowane nie tylko urazem doznanym w wyniku wypadku ale równie zmian zwyrodnieniowych powstających z wiekiem. Podkreślić jednak należy, że okoliczności te nie wpływają trwale na dalsze życie powódki - w sferze osobistej, zawodowej i społecznej.

Mając powyższe na uwadze Sad uznał, że żądanie zadośćuczynienia w kwocie 127.000 zł. jest żądaniem wygórowanym. Prowadziłoby do nadmiernego wzbogacenia powódki - niewspółmiernego do rozmiaru doznanej krzywdy. Sąd uznał, że stosowne zadośćuczynienie wynosić powinno 90.000 zł. i przy uwzględnieniu wypłaconej w toku postępowania likwidacyjnego sumy przyznał kwotę 67.000 zł.

Podstawę dla zasądzenia odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia stanowi art. 481 § 1 k.c., w myśl którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Opóźnienie w spełnieniu świadczenia ma miejsce wówczas, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu (przez wierzyciela).

Dla ustalenia daty początkowej odsetek należnych wierzycielowi od dłużnika w przypadku świadczenia zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę istotne jest zatem określenie, w jakim terminie owo świadczenie powinno zostać spełnione.

Zobowiązanie, do zapłaty zadośćuczynienia za szkodę na osobie ma charakter zobowiązania bezterminowego. Jego wymagalność należy więc określić na podstawie dyspozycji art. 455 k.c., który stanowi, że jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Modyfikację tej zasady zawiera art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, który stanowi, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Wezwanie do zapłaty zostało skierowane do pozwanego w dniu 21 października 2010 r. Pozwany był zatem obowiązany do zapłaty żądanego świadczenia w dniu 25 listopada 2010 r. Od dnia 26 listopada 2010 r. pozwany pozostawał w opóźnieniu.

Mając powyższe na uwadze Sad zasądził odsetki od kwoty zadośćuczynienia od dnia 26 listopada 2010 r.

W odniesieniu do roszczeń powódki związanych ze zwrotem pieniędzy w kwocie 650 zł tytułem zniszczonej odzieży w wyniku wypadku z sierpnia 2010 r. Sąd uznał je za uzasadnione w całości.

Zgodnie bowiem z art. 322 k.p.c., jeżeli w sprawie o naprawienie szkody, o dochody, zwrot bezpodstawnego wzbogacenia lub o świadczenie z umowy o dożywocie sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Nie ulega wątpliwości, że w wyniku potrącenia powódki w dniu 26 sierpnia 2010 r. rzeczy, które miała powódka tego dnia na sobie oraz rower, którym się poruszała uległy zniszczeniu. W ocenie Sądu wskazane przez powódkę w oświadczeniu załączonym do pozwu kwoty odpowiadają przeciętnym stawkom poszczególnych przedmiotów jakie miała tego dnia na sobie powódka oraz cenom rowerów. Co więcej pozwany w odpowiedzi na pozew nie kwestionował zasadności ani wysokości tego roszczenia, a jedynie zgłosił zarzut, iż powódka w czasie przeprowadzania postępowania likwidacyjnego nie zgłosiła tego roszczenia. Wobec powyższego Sąd uznał, iż odsetki od tak przyznanej kwoty powinny być naliczone zgodnie z dyspozycją art. 481 k.c. i art. 445 k.c. tj. z dniem następnym po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu w sprawie ( zpo k.94) .

Sąd oddalił powództwo w zakresie ustalenia odpowiedzialności na przyszłość.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (por. uchwała z dnia 17 kwietnia 1970r., III PZP 34/69, OSNCP 1970, z.12, poz.217) w sprawie o naprawienie szkody wynikłej z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia zasądzenie określonego świadczenia nie wyłącza jednoczesnego ustalenia w sentencji wyroku odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości z tego samego zdarzenia. Podobnie w uchwale z dnia 24 lutego 2009 r. (III CZP 2/09, OSNC 2009/12/168, Biul.SN 2009/2/10, M.Prawn. 2009/17/951, Lex 483372) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że pod rządem art. 4421 § 3 k.c. powód dochodzący naprawienia szkody na osobie może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości.

Argumentami strony powodowej mającymi uzasadnić to żądanie było doznanie przez powódkę poważnego urazu kręgosłupa. Jednakże mając na uwadze wnioski opinii biegłych, co do definitywnego zakończenia leczenia urazów doznanych przez powódkę w dniu 26 sierpnia 2010 r. i rokowań na przyszłość, ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość, w ocenie Sądu nie było uzasadnione i co więcej nie wykazane w żadnym stopniu przez powódkę, a tym samym powódka nie wykazała w sposób skuteczny wystąpienia interesu prawnego co do tego żądania objętego pozwem.

W dalszej kolejności Sąd nie uznał również za celowe zasądzenie renty w wysokości 1.500 zł płatnej do 10-tego każdego miesiąca. Powódka w wywiedzionym powództwie na podparcie tego roszczenia wskazała, iż ma ono na celu pokrycie zwiększonych potrzeb związanych z zakupem leków, odpowiedniej żywności, dodatkowej płatnej rehabilitacji oraz brak możliwości ponownego podjęcia zatrudnia w spółce(...). W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd doszedł do przekonania, iż nie istnieją podstawy do zasądzenia tego roszczenia. Mając na uwadze jednoznaczne wnioski opinii biegłych ortopedy i neurologa wskazać należy, iż powódka nie wymaga zażywania leków przeciwbólowych w związku z przebytym wypadkiem, nie istnieje również konieczność stosowania specjalnej diety czy konieczność przeprowadzenia płatnej rehabilitacji. Co więcej biegli ci, jednomyślnie stwierdzili, iż nie ma przeciwwskazań do podjęcia przez powódkę pracy w charakterze sprzątaczki. Wobec powyższego uznając powództwo w powyższym zakresie za bezzasadne Sąd oddalił je na mocy art. 444 § 2 k.c. a contrario orzekając w punkcie II wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i uznając, że powódka wygrała proces w około 50 %. Kierując się powyższą zasadą Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego (...) Spółce Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Gdańsku kwotę 4.130,88 zł tytułem zwrotu części kosztów sądowych , na które złożyły się: 1/2 opłaty od pozwu od której powódka została zwolniona, w wysokości 3.641,25 zł ( 127.000 zł + 18.000 zł + 650 zł x 5% ) oraz połowa kosztów opinii biegłych w sprawie tymczasowo pokrytych ze Skarbu Państwa w kwocie 489,63 zł ( z uwzględnieniem wpłaconej przez pozwanego zaliczki w kwocie 300 zł) o czym orzekł w punkcie III wyroku. Mając powyższe na uwadze Sąd nakazał w IV wyroku ściągnięcie z roszczenia zasądzonego na rzecz powódki na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Gdańsku kwotę 489,63 zł stanowiącą nieopłaconą przez powódkę część kosztów opinii biegłych w sprawie ( z uwzględnieniem zaliczki w kwocie 300 zł ) . W konsekwencji Sąd uznał również za zasadne zniesienie kosztów zastępstwa procesowego między stronami, o czym orzekł w punkcie V wyroku.