Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2024 r. Sąd Rejonowy w Słupsku zasadził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9.533,78 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 9.000 zł od dnia 6 września 2022r. do dnia zapłaty ( pkt I wyroku) oraz kwotę 2.319 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (pkt II wyroku).

Sąd I instancji ustalił, że powód w ramach umowy udzielił pozwanemu subwencji finansowej w kwocie 36.000 zł, która, która podlegała częściowemu zwrotowi - w kwocie 9.000 zł, w określonych miesięcznych ratach i z zastrzeżeniem, że w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek raty umowa zostanie wypowiedziana a pozwany zobowiązany będzie do zwrotu kwoty 9.000 zł w terminie 14 dni roboczych od daty wypowiedzenia umowy. Poza sporem była okoliczność, że pozwany otrzymał w ramach umowy kwotę 36.000 zł i nie spłacił jakiejkolwiek kwoty subwencji, mimo stosownego wezwania i w konsekwencji wypowiedzenia umowy. Stąd też Sąd Rejonowy żądanie pozwu uznał za uzasadnione w całości, na mocy art. 720 k.c. w zw. z art. 6 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II wyroku na mocy art. 98 k.p.c., według zasady odpowiedzialności za wynik sprawy.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany zaskarżając go w całości. Apelujący sformułował trzy zarzuty przeciwko wyrokowi. Po pierwsze, w jego ocenie, wyrok wraz z uzasadnieniem został napisany w sposób niechlujny tj konkretnie Sąd w treści uzasadnienia zamiennie określając strony procesu wskazywał powód/powódka oraz pozwany/pozwana. Zarzut ten Sąd Okręgowy zakwalifikował jako zarzut naruszenia art. 327 ¹ § 1 k.p.c. i uznał za bezzasadny. Wskazać należy, iż zgodnie z art. 327 ¹ § 1 k.p.c uzasadnienie wyroku powinno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, obejmującej ustalenie faktów, które Sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej (pkt 1) oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa (pkt 2). Uchybienie Sądu w zakresie powyższych wymogów musi mieć, przy tym istotny, wpływ na wynik sprawy. Innymi słowy, zarzut naruszenia powołanego przepisu jest usprawiedliwiony tylko, gdy z uzasadnienia nie da się odczytać, jaki stan faktyczny bądź prawny stanowił podstawę rozstrzygnięcia, co w konsekwencji uniemożliwia kontrolę instancyjną.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy w sposób przejrzysty wskazał, jakie fakty zostały ustalone w toku postępowania, na których dowodach się oparł, a także wyjaśnił podstawę prawną swojego rozstrzygnięcia. Dlatego też zarzut naruszenia powyższego przepisu uznać należało za chybiony. Same omyłkowe nazwanie pozwanego pozwaną pozostaje bez jakiegokolwiek wpływu dla rozstrzygnięcia sprawy.

Pozostałe dwa zarzuty nie poddają się ocenie merytorycznej. Zawierają one subiektywny wywód pozwanego na temat kondycji sądów apelacji (...), prokuratury, działalności rzekomej mafii (...) i jego osobiste poglądy na temat osoby premiera oraz sędziego rozpoznającego sprawę. Nie sposób zarzutów tych, co oczywiste, uznać, za zarzuty naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa procesowego, czy materialnego – a tylko takie mogą stanowić podstawę do wzruszenia wyroku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy uznał zaskarżony wyrok za prawidłowy i tym samym na mocy art. 385 k.p.c. w punkcie I wyroku oddalił apelację.

Stosownie do wyniku sporu w pkt II wyroku rozstrzygnięto o kosztach postępowania przed Sądem II instancji w oparciu o przepisy art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015.1800 z późn. Zm )