Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO w Gdańsku Hanna Witkowska-Zalewska

Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Lawrenc

po rozpoznaniu w dniu 09 kwietnia 2013 r. w Gdańsku

sprawy A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 28 września 2012 r. nr I- (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  wynik badania MR z dnia 28 lutego 2013r. przekazuje Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. jako nowy wniosek o rentę.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 września 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu A. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, z uwagi na to, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28 września 2012 r. uznała, że nie jest on osobą niezdolną do pracy.

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę z uwagi na okoliczność, że jego zły stan zdrowia uniemożliwia mu wykonywanie dotychczasowej pracy i w związku z tym kontynuuje leczenie.

Organ ubezpieczeniowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, a w uzasadnieniu powołał się na argumentację podniesioną w zaskarżonej decyzji.

W piśmie procesowym z dnia 3 grudnia 2012 r. ubezpieczony wskazał, że choruje z powodu depresji, bóli mięśniowych i bóli kręgosłupa.

Ubezpieczony dnia 14 marca 2013 r. przedłożył dokumentację medyczną, w której wskazano występowanie zmiany guzowatej nerki prawej.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony A. G., ur. dnia (...), posiada wykształcenie zasadnicze w zawodzie technolog robót wykończeniowych, wykonywał prace przy produkcji tynków.

W okresie od 9 października 2011 r. do 4 lipca 2012 r. przysługiwało mu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego (powyższe okoliczności są w niniejszej sprawie niesporne a nadto wynikają z akt rentowych).

Dnia 30 lipca 2012 r. ubezpieczony złożył w organie rentowym wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy (vide: wniosek ubezpieczonego – k. 1-2 akt rentowych).

Lekarz Orzecznik ZUS rozpoznał u ubezpieczonego zaburzenia somatyzacyjne, jednakże na tym tle, w orzeczeniu z dnia 27 sierpnia 2012 r., nie stwierdził u niego niezdolności do pracy (vide: opinia lekarska z dnia 27 sierpnia 2012 r. - k. 57 w dokumentacji lekarskiej ZUS, orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 27 sierpnia 2012 r. - k. 25 akt rentowych).

Od powyższego orzeczenia ubezpieczony złożył sprzeciw, wobec czego został ponownie poddany badaniu przez Komisję Lekarską ZUS, która dokonała tożsamego rozpoznania co Lekarz Orzecznik i w orzeczeniu z dnia 28 września 2012 r. uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (vide: sprzeciw – 57, opinia lekarska z dnia 28 września 2012 r. - k. 58 w dokumentacji lekarskiej ZUS, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 28 września 2012 r. - k. 29 akt rentowych).

W związku z powyższym, zaskarżoną w niniejszym postepowaniu decyzją z dnia 28 września 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (vide: decyzja z dnia 28 września 2012 r. - k. 61 akt rentowych, odwołanie – k. 2 akt sprawy).

Biegli sądowi lekarze psychiatra i neurolog stwierdzili, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy po dniu 4 lipca 2012 r. (dowód: opinia sądowo-psychiatryczna – k. 25-26, protokół oględzin sądowo-lekarskich biegłego sądowego neurologa – k. 28-29 akt sprawy.)

Swoje ustalenia w niniejszej sprawie Sąd oparł na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym w szczególności na podstawie akt rentowych, którym jako dokumentom urzędowym, sporządzonym w przepisanej formie przez powołane do tego organy należało dać wiarę co do tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Strony nie kwestionowały okoliczności wykazanych w treści w/w dokumentacji, toteż nie budziły one również wątpliwości Sądu. Nadto, ustaleń w sprawie Sąd dokonał na podstawie treści opinii biegłych sądowych lekarzy psychiatry i neurologa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie ubezpieczonego A. G., jako pozbawione podstaw, nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia albo nie później niż w okresie 18 miesięcy od jego ustania.

Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 12 cytowanej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Natomiast, częściowo niezdolną do pracy jest osobą, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W art. 13 ust. 1 w/w ustawy wskazano z kolei, że przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji i możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Podkreślenia wymaga także, że przy ocenie niezdolności do pracy w myśl art. 12 u.e.r.f.u.s. o tej niezdolności nie przesądza wyłącznie ocena medyczna stwierdzająca występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, tylko decydujące znaczenie ma ocena prawna dokonana w oparciu o okoliczności natury medycznej i okoliczności innej natury, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Stwierdzenie niezdolności do pracy uzależnione jest od stopnia naruszenia sprawności organizmu uniemożliwiającego podjęcie, czy też kontynuowanie zatrudnienia (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 16 stycznia 2013 r., sygn. akt: III AUa 1010/12).

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było, czy ubezpieczony A. G. spełnił wszystie wymagane warunki do przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, a w tym, czy jest niezdolny do pracy. Spełnienie pozostałych warunków było między stronami niesporne.

Celem ustalenia, czy stan zdrowia strony wskazuje, że utraciła całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii dwóch biegłych sądowych lekarzy psychiatry i neurologa, zgodnie z rodzajem schorzeń występujących u ubezpieczonego.

Podkreślić należy również, że biegli sądowi, dokonując oceny zdolności ubezpieczonego do pracy wzieli pod uwagę występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, jak również poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W związku z powyższym, pomimo iż biegli rozpoznali u ubezpieczonego chorobę alkoholową w deklarowanej 4-letniej abstynencji, odczyn depresyjno-neurasteniczny abstynencyjny, przebyte zaburzenia depresyjne oraz uogólnione bóle mięśniowe, głównie kończyn dolnych z cechami polineuropatii aksonalnej w badaniu elektrofizjologicznym, bez objawów ubytkowych w wieloletniej obserwacji, w sposób jednoznaczny stwierdzili, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy po dniu 4 lipca 2012 r.

Biegły psychiatra podał ponadto, że ubezpieczony nie zdradza zaburzeń psychotycznych, objawów zespołu depresyjnego, czy zaburzeń funkcji poznawczych, a zaburzenia depresyjno-neurasteniczne są wynikiem nie leczonego nałogu alkoholowego.

Biegły neurolog podał z kolei, że dolegliwości ubezpieczonego maja charakter subiektywny , bez obiektywnych objawów podrażnieniowych i ubytkowych w badaniu neurologicznym, a stwierdzone dotąd zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa mają nieznaczne nasilenie i nie tłumaczą zgłaszanych prze niego dolegliwości. Tym samym, ubezpieczny jest zdolny do wykonywania pracy zgodnie ze swoim wykształceniem lub posiadanymi kwalifikacjami (posiada wykształcenie zasadnicze w zawodzie technolog robót wykończeniowych, wykonywał prace przy produkcji tynków).

Sąd przyjął przedstawione opinie biegłych za podstawę rozstrzygnięcia w sprawie, ponieważ w jego ocenie są one miarodajne, wnioski w nich wysnute logiczne i właściwe, a ich uzasadnienie jest wyczerpujące i przekonywujące.

Zważyć w tym miejscu należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się z tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen.

Opinie sporządzone przez w/w biegłych sądowych w niniejszej sprawie są – w ocenie Sądu – wnikliwe i wyczerpujące, logiczne i spójne, a wnioski w nich zawarte prawidłowo uzasadnione. Zostały one wydane przez lekarzy specjalistów o specjalności adekwatnej do rodzaju schorzeń rozpoznanych u A. G., o uznanym autorytecie i dużym doświadczeniu zawodowym oraz długoletniej praktyce. Opinie zostały wydane po uprzednio przeprowadzonym badaniu ubezpieczonego oraz zapoznaniu się ze zgromadzoną przezeń dokumentacją medyczną. Biegli w sposób wyczerpujący i przekonywujący wskazali dlaczego wydali opinie powyższej treści. .

Reasumując należy zatem stwierdzić, że ubezpieczony nie spełniał wszystkich warunków koniecznych do przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, ponieważ nie jest niezdolny do pracy. W związku z tym zaskarżona decyzja pozwanego jest prawidłowa i jako taka odpowiada prawu.

W konkluzji z przytoczonych wyżej względów Sąd Okręgowy, w punkcie I wyroku, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w zw. z cytowanymi wyżej przepisami, odwołanie oddalił.

Na uwagę zasługuje jednak fakt, że w dniu 14 marca 2013 r. ubezpieczony przedłożył wyniki badań, z których wynikało występowanie u niego zmiany guzowatej nerki prawej (dokumentacja medyczna – k. 36-37, opinia lekarska z 29 marca 2013 r. – k. 43 akt sprawy). W związku z tym, Sąd uznał, że ubezpieczony zgłosił nowe żądanie dotychczas nie rozpoznane przez organ rentowy, toteż w punkcie II wyroku, na mocy art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. wynik badania MR z dnia 28 lutego 2013 r. przekazał Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w G. jako nowy wniosek o rentę.

SSA w SO H. Witkowska-Zalewska

Zarządzenie :

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonemu z pouczeniem,

SSA w SO H. Witkowska-Zalewska