Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Gdańsk, dnia 21 października 2024 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku, VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Justyna Skórzewska

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2024 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym

sprawy T. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o wysokość niezrealizowanego świadczenia po zmarłej A. J.

na skutek odwołania T. J. od decyzji z dnia 26 kwietnia 2024 r.

znak: (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od ubezpieczonego T. J. na rzecz pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

sędzia Justyna Skórzewska

Sygn. akt VII U 1466/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 26 kwietnia 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. przyznał wnioskodawcy T. J. niezrealizowane świadczenie po zmarłej w dniu 1 kwietnia 2024 r. żonie A. J.. Niezrealizowane świadczenie w kwocie 3 429, 57zł po odliczeniu zaliczki na podatek w kwocie 372 zł, Zakład przekazał na rachunek bankowy w kwocie 3 057, 57 zł (k. 120 akt rentowych).

Od powyższej decyzji odwołał się T. J., domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez wypłatę niezrealizowanego świadczenia w zakresie dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego w kwocie 1 780, 96 zł. (k. 3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji (k. 4-5 akt sprawy).

Sąd okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona A. J., urodzona w dniu (...) otrzymywała od pozwanego emeryturę od dnia 1 października 2003 r. Świadczenie było płatne 15. dnia miesiąca.

Ubezpieczona zmarła w dniu 1 kwietnia 2024 r.

A. J. pozostawała w związku małżeńskim z T. J..

okoliczności bezsporne, a nadto: decyzja emerytalna z dnia 20.11.2003 r. k. 67 pliku akt rentowych, odpis skrócony aktu zgonu k. 199 akt rentowych.

W dniu 19 kwietnia 2024 r. T. J. złożył wniosek o wypłatę niezrealizowanych świadczeń po osobie uprawnionej do świadczeń emerytalno-rentowych.

Zaskarżoną decyzją z dnia 26 kwietnia 2024 r. pozwany uwzględnił wniosek i przyznał wnioskodawcy T. J. prawo do niezrealizowanego świadczenia emerytalnego po żonie, ubezpieczonej A. J. zmarłej w dniu 1 kwietnia 2024 r., ustalając świadczenie na kwotę 3 429, 57 złotych brutto, zaś po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy do urzędu skarbowego (372 zł) na kwotę 3057, 57 złotych netto.

Kwota niezrealizowanego świadczenia po zmarłej żonie wypłacona wnioskodawcy nie uwzględniała dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego w kwocie 1 780, 96 zł.

okoliczności bezsporne

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

Bezsporny stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ubezpieczeniowych, których prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności z urzędu.

W ocenie sądu, odwołanie wnioskodawcy T. J. jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu pozostawało ustalenie, czy w ramach niezrealizowanego świadczenia na rzecz osoby uprawnionej - w tym przypadku męża zmarłej A. J. – wypłacie będzie podlegać również dodatkowe roczne świadczenie pieniężne.

Jak wynika z treści art. 136 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1251), dalej: ustawa emerytalna, w razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba.

Na gruncie niniejszej sprawy poza sporem jest, że wnioskodawca T. J. należał do grona osób uprawnionych w rozumieniu art. 136 cytowanej ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że dodatkowe roczne świadczenie pieniężne jest uregulowane odrębnym aktem prawnym, tj. ustawą z dnia 9 stycznia 2020 r. o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów (Dz. U. z 2022 r. poz. 2575 j.t. ze zm.).

Sąd podziela stanowisko pozwanego, iż dla stwierdzenia możliwości ubiegania się o wypłatę niezrealizowanego świadczenia, uregulowanego w innej ustawie niż ustawa emerytalna, konieczne jest odesłanie w tejże ustawie do ustawy emerytalnej. Tymczasem ustawa o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym w swojej treści takiego odesłania nie zawiera.

Jak stanowi bowiem art. 13 ustawy o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym, w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy:

1.  ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników;

2.  ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, z wyjątkiem art. 46 tej ustawy;

3.  ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin z wyjątkiem art. 47 tej ustawy;

4.  ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem art. 136 tej ustawy.

W ocenie Sądu Okręgowego pozwany organ rentowy wypłacił niezrealizowane świadczenie po zmarłej we właściwej wysokości, a co za tym idzie prawidłowa była odmowa wypłaty dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego w kwocie 1780, 96 złotych, albowiem ustawodawca nie przewidział w ramach ustawy o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym odesłania, w zakresie nieuregulowanym, do ustawy emerytalnej.

Sąd Okręgowy przyjął, iż zaskarżona decyzja odpowiada prawu, albowiem dodatkowe roczne świadczenie pieniężne nie podlega wypłacie na rzecz osoby uprawnionej w ramach niezrealizowanego świadczenia.

Zgodnie z art. 148 ¹ § 1 k.p.c. sąd rozpoznał sprawę na posiedzeniu niejawnym, w ocenie sądu przeprowadzenie rozprawy w niniejszej sprawie nie było konieczne, gdyż z okoliczności faktycznych sprawy nie wynika potrzeba jej przeprowadzenia, w szczególności o podjęcie takiej czynności sądowej nie wnosiły strony w myśl art. 148 ³ § 3 k.p.c.

W związku z powyższym sąd okręgowy, działając na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. oraz w związku z przywołanymi wyżej przepisami orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

W punkcie II wyroku Sąd orzekł o kosztach zastępstwa procesowego, kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu , na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., art. 99 k.p.c. oraz art. 108 k.p.c. oraz na podstawie § 9 ust. § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935), ustalając je w minimalnej wysokości 180 zł wraz z ustawowymi odsetkami za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, zgodnie z art. 98 § 11 k.p.c.

Sędzia Justyna Skórzewska

Gdansk, dnia 15/11/2024r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

Sędzia Justyna Skórzewska