Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

XV C 458/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gdańsku z 2022-09-28

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Gdańsku z 2022-09-28
Data orzeczenia:
28 września 2022
Data publikacji:
10 listopada 2022
Sygnatura:
XV C 458/18
Sąd:
Sąd Okręgowy w Gdańsku
Wydział:
XV Wydział Cywilny
Przewodniczący:
Weronika Klawonn
Protokolant:
sekr. sąd. Natalia Kapuścińska
Hasła tematyczne:
Klauzule abuzywne
Podstawa prawna:
art. 3851 k.c
Teza:
1. Marża Banku w klauzuli spreadu jest odrębnym zobowiązaniem umownym, które może być przedmiotem indywidualnej kontroli pod kątem nieuczciwego charakteru. Marża Banku (marża kupna, marża sprzedaży) zawiera treść normatywną, ponieważ stwarza po stronie konsumenta obowiązek zapłaty wynagrodzenia (świadczenia) w związku z przeliczeniem kursu waluty przy uruchamianiu i spłacie kredytu. Temu obowiązkowi odpowiada roszczenie po stronie Banku. Obowiązek zapłaty marży pozostaje niezależny od innego elementu klauzuli przeliczeniowej tj. kuru średniego NBP. Ponadto obowiązek zapłaty marży poddaje się ocenie co do jej nieuczciwego charakteru: - marża nie została wynegocjowana indywidualnie, - nie dotyczy głównego świadczenia umowy (tylko jednego z obowiązków związanych z wykonaniem umowy) - nie spełnia wymogów przejrzystości (tj. konsument nie wie, w jaki sposób jest kształtowana), - jest sprzeczna z zasadami dobrej wiary (tj. bank decyduje o wysokości tego świadczenia jednostronnie) - powoduje rażącą nierównowagę ze szkodą dla konsumenta – tj. uprawnieniu banku do jednostronnego kształtowania marży nie odpowiada jakikolwiek przywilej (kompensata) po stronie konsumenta 2. Eliminacja samej marży z treści klauzuli spreadu nie pozbawia sensu klauzuli przeliczeniowej. W dalszym ciągu spełnia ona swój cel, jakim jest ustalenie zasad przeliczenia waluty. Możliwe jest w dalszym ciągu przeliczanie waluty przy uruchomieniu kredytu i jego spłacie w oparciu o obiektywny miernik stanowiący element klauzuli przeliczeniowej, jakim jest kurs średni NBP. Bez znaczenia dla funkcji (celu) klauzuli jest to, że kurs kupna i kurs sprzedaży będą miału jednakową wartość. Istotą klauzuli przeliczeniowej z punktu widzenia konstrukcji umowy, a tym bardziej interesów konsumenta, nie jest obowiązek zapłaty bankowi wynagrodzenia za „usługę przeliczenia waluty”, lecz określenie zasad przeliczenia, aby było możliwe uruchomienie i spłata rat kredytu w PLN. To właśnie marża pełni odmienną funkcję niż klauzula przeliczeniowa tj. stanowi wynagrodzenie (zarobek) banku w związku z przeliczeniem waluty. Ten element dodatkowego zarobku zostaje wyeliminowany, pozostawiając jasne i pozbawione nieuczciwego charakteru zasady przeliczenia waluty. Poza tym to właśnie marża stanowi narzędzie do niejasnego, dowolnego kształtowania salda kredytu, od którego naliczane są odsetki, a także do niejasnego, dowolnego kształtowania wysokości rat. Jej eliminacja spowoduje, że owa nieuczciwość ustalania salda zadłużenia oraz wysokości rat nie będzie miała miejsca.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Urszula Skórzewska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację:  Weronika Klawonn
Data wytworzenia informacji: