Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

WYROK CZĘŚCIOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy w Gdańsku XV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Weronika Klawonn

Protokolant: stażysta Milena Gołaś

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2016 r. na rozprawie

sprawy z powództwa P. R. (1), M. N., R. C.

przeciwko A. L. (1), (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W., (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. i B. L.

o wydanie i zapłatę

nakazuje pozwanej B. L. wydanie powodom P. R. (1), M. N., R. C. konstrukcji zadaszonej Pawilonu (...), wykonanej z drewna klasy (...)według technologii amerykańskiej firmy (...) o powierzchni 230 m2, posadowionej na nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) wraz z wyposażeniem gastronomicznym (chłodnia gastronomiczna -1 sztuka, przepływowe ogrzewacze wody - 3 sztuki, umywalki aluminiowe – 2 sztuki, umywalki ceramiczne - 3 sztuki, zmywarko-wypażarka do naczyń - 1 sztuka), muszlami klozetowymi – 3 sztuki, granitowym blatem baru (imitacja marmuru w kolorze białym), palenisko grilla dwukomorowego z zsypem do popiołu rustyżeliwnym, okapem centralnym 2000x1000x440, wentylatorem fi=300, i drewnianymi meblami (14 stołów o wymiarach 50x50cm, 30 krzeseł, 6 ławo-stołów o wymiarach1,20mx80, 12 ław), rozprowadzoną instalacją elektryczną i hydrauliczną –

w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku częściowego.

UZASADNIENIE WYROKU CZĘŚCIOWEGO

1.  Stanowiska stron postępowania

1.1. Stanowisko powodów P. R. (1), M. N. i R. C. (pozew k. 2 i nast., pismo procesowe z dnia 2 września 2013 r. k. 404 i nast., pismo procesowe z 12 października 2014 r. k. 584)

Żądanie powodów

Powodowie pozwem skierowanym przeciwko A. L. (1), C. S. z ograniczoną odpowiedzialnością we W. oraz (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W., a także B. (...) domagali się:

1.  nakazania pozwanemu A. L. (1) i pozwanej B. L. wydania powodowi konstrukcji zadaszonej pawilonu (...), posadowionej na nieruchomości położonej przy ul. (...) we W. wraz z wyposażeniem gastronomicznym (szczegółowo opisanym w petitum pozwu oraz załącznikach) – w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia;

2.  zasądzenia od spółki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz powodów kwoty 7.507 zł wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez nią z w/w konstrukcji drewnianej wraz z wyposażeniem przez okres od dnia 21 grudnia 2009 r. do dnia 16 stycznia 2010 r. włącznie;

3.  zasądzenia solidarnie od pozwanego A. L. (1) oraz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz powodów kwoty 288.709 zł tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez nich z w/w konstrukcji drewnianej wraz z wyposażeniem przez okres od dnia 17 stycznia 2010 roku;

4.  zasądzenia solidarnie od A. L. (1) oraz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością solidarnie na rzecz powodów kwoty 66 754 zł tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z w/w konstrukcji drewnianej wraz z wyposażeniem za okres od dnia 27 października 2012 roku do dnia 19 maja 2013 roku włącznie;

5.  zasądzenia solidarnie od A. L. (1), (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz B. L. solidarnie na rzecz powodów kwoty 18 769 zł. zł tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z w/w konstrukcji drewnianej wraz z wyposażeniem za okres od dnia 20 maja 2013 r. roku do dnia 23 lipca 2013 r. roku włącznie;

Jednocześnie powodowie wnieśli o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

Podstawa faktyczna żądania powodów

Powód P. R. (1) w dniu 7 lutego 2009 r. zawarł z E. i J. W. prowadzącymi działalność gospodarczą, jako wspólnicy spółki cywilnej pod nazwą „(...) spółka cywilna” umowę dzierżawy części nieruchomości położonej we W. przy ul (...).

Powodowie w dniu 4 marca 2009 roku założyli spółkę cywilną pod nazwą Przedsiębiorstwo (...) spółka cywilna”, w ramach której zamierzali na w/w nieruchomości prowadzić placówki gastronomiczne.

W dniu 6 marca 2009 r. strony umowy dzierżawy dokonały zmiany podmiotu dzierżawcy w ten sposób, że stali się nim wszyscy powodowie jako wspólnicy spółki cywilnej.

17 marca 2009 r. we wszystkie prawa i obowiązki wydzierżawiającego wstąpiła (...) Sp. z o.o.

W lipcu 2009 r. powodowie na dzierżawionym gruncie za zgodą wydzierżawiającego wznieśli pawilon sprzedaży ulicznej o konstrukcji drewnianej o powierzchni 230 m2, stanowiący tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu ustawy prawo budowlane. Obiekt ten został wyposażony.

Powodowie w sezonie letnim 2009 roku nie uzyskali koncesji na alkohol wysokoprocentowy i opóźnili się z rozpoczęciem działalności gospodarczej. Dlatego też ponieśli wyłącznie straty. Podjęli negocjacje z (...) Sp. z o.o. odnośnie przesunięcia terminu spłaty czynszu dzierżawnego. Wbrew wcześniejszym ustaleniom co do kontynuowania dzierżawy i przesunięcia terminu płatności czynszu pozwana C. A. wypowiedziała z dniem 20 grudnia 2009 r. powodom umowę dzierżawy, nie informując ich o tym.

Powodowie zażądali wydania pawilonu. J. W. odmówił wydania pawilonu do czasu zapłaty czynszu dzierżawnego oraz zakończenia dzierżawy z osobą trzecią. Dzierżawa obejmowała nieruchomość wraz z Pawilonem. Na początku stycznia 2010 roku powodowie ustalili, że dzierżawcą jest A. L. (1). W rozmowie, która odbyła się 17 stycznia 2009 roku w Klubie (...) pozwany A. L. (1) potwierdził, że zajmuje zarówno nieruchomość, jak i Pawilon. Wskazał, że korzysta z tego na podstawie umowy najmu zawartej z (...) Sp. z o.o. Powód poinformował pozwanego A. L. (1), że pawilon stanowi własność (...) s.c. Pozwany jednak odmówił wydania pawilonu.

(...) Sp. z o.o. wobec zapowiedzi rozbiórki konstrukcji przez powodów zaproponowała jej nabycie, przyznając, że konstrukcja jest przedmiotem najmu A. L. (1).

W dniu 17 maja 2010 r. (...) Sp. z o.o. jako kupujący przystąpił do zawarcia z powodami jako sprzedającymi umowy sprzedaży Pawilonu. Strony ustaliły wartość przedmiotowej konstrukcji na kwotę 307.870 zł netto, tj. 375.000 zł brutto. Kupujący zobowiązał się zapłacić powodom 292.800 zł brutto do dnia 24 maja 2010 r. Kwotę 82.200 zł brutto odpowiadającą zadłużeniu powodów z tytułu umowy dzierżawy uznano za zapłaconą w dniu zawarcia umowy sprzedaży. (...) sp. z o.o. oświadczył, że wszelkie roszczenia ciążące na sprzedającym względem kupującego z tytułu umów dzierżawy uznaje za zaspokojone przez Sprzedającego.

Tego samego dnia (...) Sp. z o.o. oraz powodowie sformułowali aneks do umowy sprzedaży, w którym zmienili postanowienia tej umowy, w ten sposób, że do przeniesienia własności Pawilonu nie dojdzie, jeżeli kupujący pomimo podjętych działań administracyjno-prawnych nie uzyska pozwolenia na legalizację konstrukcji. Zastrzeżono, że Kupujący jest uprawniony do odstąpienia od umowy sprzedaży z powodu nieuzyskania pozwolenia na legalizację konstrukcji. Strony ustaliły przy tym, że z prawa odstąpienia od umowy Kupujący będzie mógł skorzystać w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia aneksu. Strony zastrzegły przy tym, że w przypadku odstąpienia od umowy sprzedaży zobowiązania powodów wobec (...) Sp. z o.o. wynikające z umowy dzierżawy miały być uznane za zaspokojone. Powodowie nie wyrazili przy tym zgody na korzystanie z Pawilonu przez (...) Sp. z o.o. ani przez inną osobę do czasu przejścia własności Pawilonu na (...) Sp. z o.o.

Pismem z dnia 3 stycznia (...). (...) oświadczyła powodom, że wobec nieuzyskania przez nią pozwolenia na legalizację odstępuje od umowy sprzedaży z 17 maja 2010 r. Powodowie 20 stycznia 2011 r. wezwali pozwanego (...) Sp. z o.o. do wydania pawilonu w terminie do dnia 23 lutego 2011 r. Wydanie pawilonu nie nastąpiło.

Powodowie w 24 czerwca 2011 r. przybyli na nieruchomość przy ul. (...) we W., aby dokonać rozbiórki pawilonu. A. L. (1) odmówi udostępnienia pawilonu oraz usunięcia z niego swoich rzeczy. Powodowie wyjaśniali, że pozostają właścicielami pawilonu.

Wszelkie zobowiązania powodów wobec (...) z tytułu umowy dzierżawy wygasły wobec treści §3 aneksu zawartego do umowy sprzedaży z dnia 17 maja 2010 r. Potwierdził to wyrok Sądy Rejonowego w Gdyni z dnia 19 kwietnia 2012 r. VI GC 1194/11.

Powodowie złożyli zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa.

Powodowie wnieśli do Sądu Rejonowego w Gdyni o wezwanie (...) Sp. z o.o. do zawarcia ugody co do wydania pawilonu i zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie. Do zawarcia ugody nie doszło.

W lutym 2013 r. z powodem P. R. (1) skontaktował się J. Ś. - Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. Poinformował, że spółka nabyła nieruchomość od (...) Sp. z o.o. Pawilon jest wynajmowany na rzecz (...), która z kolei podnajmuje go A. L. (1). Jak wynika z wydruku z księgi wieczystej przeniesienie prawa użytkowania wieczystego mogło nastąpić po 26 października 2012 r. Pozwana (...) Sp. z o.o. przyznała, że wie, że pawilon stanowi własność powodów i wyraził intencję nabycia go. Następnie jednak zrezygnował z nabycia pawilonu i zaproponował powodom wpisanie roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie do księgi wieczystej

Pismem z dnia 30 kwietnia 2013 r. powodowie wezwali pozwanego (...) Sp. z o.o. do wydania pawilonu. Wezwanie do wydania pawilonu skierowano także do A. L. (1). Powodowie wezwali także A. L. (1) do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z pawilonu.

Powód P. R. (1) prowadził także korespondencję mailową z pozwanym A. L. (1), w której przekazywał mu skany dokumentów dotyczących sytuacji prawnej pawilonu. W dniu 11 czerwca 2013 r. pozwany A. L. (1)odmówił wydania pawilonu.

1.2. Stanowiska i żądania pozwanych

1.2.1. Pozwany A. L. (1) w odpowiedzi na pozew (k. 514) wniósł od oddalenie powództwa.

Pozwany zaprzeczył, aby kiedykolwiek był stroną jakiejkolwiek umowy, której przedmiotem miałaby być konstrukcja / pawilon, w którym prowadzony jest klub (...) we W.. Nigdy również na żadnej podstawie faktycznej czy prawnej pozwany nie posiadał tego pawilonu, nie prowadził w nim jakiejkolwiek działalności, nie uzyskiwał z tego tytułu żadnych przychodów.

Pozwany jest najemcą części nieruchomości położonej przy ul. (...) we W. i znajdującego się tam sklepu wraz z wyposażeniem. Stroną tej umowy oprócz pozwanego nie jest żaden inny podmiot występujący w sprawie. Pozwany nie rozmawiał z przedstawicielami powodów na temat pawilonu. Ktoś od powodów pojawił się bez zapowiedzi w mieszkaniu pozwanego, ale osoby te zostały przeproszone i poproszone o opuszczenie posesji pozwanego. Pozwany nie wie, w jakim celu te osoby się stawiły, nie podjął z nimi żadnej rozmowy. Pozwany nigdy nie zatrudniał swoich pracowników do świadczenia pracy w klubie (...).

Po otrzymaniu wezwania z dnia 30 kwietnia 2013 roku od powodów pozwany wysłał do nich pismo z 11 czerwca 2013 roku informujące o swoim stanowisku odnośnie wydania sklepu wraz z wyposażeniem, który jest przedmiotem najmu. Pismo nie odnosiło się do konstrukcji – klubu (...), z którym pozwany nie miał i nie ma nic wspólnego. W związku z tym, że powodowie nie kontaktowali się już z pozwanym uznał on, że powyższa kwestia jest wyjaśniona w sposób dostateczny.

1.2.2. Pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. nie wniosła odpowiedzi na pozew, gdyż przesyłka zawierająca odpis pozwu z załącznikami powróciła z adnotacją „zwrot – nie podjęto w terminie” i uznana została jako doręczoną w trybie art. 136 § 2 k.p.c. ze skutkiem na dzień 25 czerwca 2014 roku (k. 475,510). Aktualnie w KRS nie jest ujawniony pełen adres pozwanego, toteż wszelka korespondencja sądowa jest pozostawiana w aktach ze skutkiem doręczenia.

1.2.3. Pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w odpowiedzi na pozew (k. 482) wniosła o oddalenie powództwa.

Pozwany przyznał fakt zawarcia umowy dzierżawy oraz jej wypowiedzenia z dniem 20 grudnia 2009 r.

Powodowie zalegali pozwanemu z zapłatą kwoty 82.800 zł z tytułu czynszu dzierżawnego. Pozwany skorzystał z prawa zatrzymania ruchomości powodów do czasu postawienia do jego dyspozycji kwoty zaległości albo zabezpieczenia jej zwrotu.

Pozwanemu przysługiwało zatem skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą, a w konsekwencji powodowie pozbawieni zostali możliwości żądania wydania rzeczy do czasu zapłaty należności. Pozwany stał się od dnia wypowiedzenia umowy dzierżawy samoistnym posiadaczem rzeczy ruchomych powodów i to posiadaczem posiadającym tytuł prawny do władania przedmiotami, a zatem korzystającym z pełni uprawnień władczych wynikających z art. 224 § 1 k.c.

Tym samym w okresie od 21 grudnia 2009 r. do dnia 17 maja 2010 r. pozwany posiadał przedmiotowe ruchomości trwale związane z gruntem na podstawie tytułu prawnego, którym było prawo zatrzymania.

Pozwany korzystając ze swych uprawnień jako posiadacza samoistnego w dniu 21 grudnia 2009 r. zawarł umowę dzierżawy nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) wraz ze znajdującymi się na niej zabudowaniami z B. L. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą ”B. (...) Agencja (...)”. Stroną tej umowy nie był nigdy A. L. (1).

Powodowie nie będąc w stanie rozliczyć się finansowo z pozwanym zaproponowali mu sprzedaż związanej trwale z gruntem ruchomości pozostawionych na nieruchomości powodowej spółki oraz zaliczenie swoich zaległości na poczet zapłaty zaliczki ceny sprzedaży. Pozwany wyraził zgodę na taką transakcję na warunkach uzgodnionych i ustalonych w treści umowy z dnia 17 maja 2010 r. Powodowie w treści § 4 ust. 3 uznali swoją zaległość z tytułu umowy dzierżawy na kwotę 82.800 zł. Strony ustaliły, że powyższe zadłużenie zostanie zaliczone na zapłatę zaliczki ceny sprzedaży przez pozwana Spółkę. W związku z tym roszczenie o zapłatę należności z umowy dzierżawy uległo przekształceniu na roszczenie o zwrot kwoty zaliczki w sytuacji rozwiązania umowy sprzedaży lub od niej odstąpienia. Warunki odstąpienia od umowy strony ustaliły w jej treści oraz w treści aneksu. Pozwany ani w treści umowy ani w treści aneksu nie zrzekł się żadnych roszczeń wynikających z tej umowy.

Pozwana Spółka skorzystała z przysługującego jej prawa i oświadczeniem z dnia 3 stycznia 2011 r. odstąpiła od umowy sprzedaży.

W okresie od 17 maja 2010 r. do 3 stycznia 2011 r. podstawą posiadania i władania ruchomościami była umowa sprzedaży zawarta pod warunkiem, na podstawie której strony uzgodniły, że pozwana spółka może ją posiadać i nią władać w pełnym zakresie.

Pozwana przyznała, że została wezwana przez powodów do rozebrania na swój koszt trwale związanego z gruntem pawilonu. Nie była jednak do tego zobowiązana, gdyż rozbiórki powinni dokonać powodowie we własnym zakresie i obciążyć kosztami pozwaną - stosownie do § 3 ust. 2 aneksu do umowy sprzedaży. Powodowie nie przystąpili do rozbiórki, jak również nie zwrócili w zakreślonym terminie tj. do 28 lutego 2011 r. zaliczki. Pozwana nie wydała ruchomości powodom, gdyż były one trwale z gruntem związane i konieczne było działanie powodów, a ponadto korzystała z prawa zatrzymania w związku z roszczeniem o zwrot zaliczki tytułem ceny sprzedaży.

Pozwana C. A. wezwała pismem z dnia 22 lipca 2013 r. powodów do zapłaty kwoty z tytułu niezwróconej zaliczki wraz z ustawowymi odsetkami. Pozwani zakwestionowali roszczenie powoda. Pozwany wystąpił o zawezwanie do próby ugodowej, jednak do zawarcia ugody nie doszło.

Podstawą prawną do posiadania pawilonu było:

⚫

w okresie od 20 grudnia 2009 r. do 17 maja 2010 r. – prawo zatrzymania;

⚫

w okresie od 17 maja 2010 r. do 3 stycznia 2011 r.- prawo własności;

⚫

w okresie od 3 stycznia 2011 r. do 24 października 2012 r. – prawo zatrzymania;

W dniu 24 października 2012 r. nastąpiło przeniesienie własności całej nieruchomości na (...) Sp. z o.o. połączone z wydaniem nieruchomości spółce. Od tego dnia nieruchomość została objęta w posiadanie w władanie przez nowego właściciela.

1.2.4. W odpowiedzi na pozew (k. 648 akt) B. L. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów sądowych.

Pozwana nie była informowana przez któregokolwiek z właścicieli nieruchomości położonej we W., że pawilon posadowiony na nieruchomości jest odrębnym przedmiotem własności albo że nie jest częścią składową tej nieruchomości, aby innej osobie przysługiwały w stosunku do niego jakiekolwiek prawa. Powodowie nie zgłaszali pozwanej roszczenia o zapłatę czynszu, odszkodowania za bezumowne korzystanie z budynku.

Pozwana płaci czynsz kolejnym właścicielom nieruchomości i nigdy nie była przez nich informowana, aby ten budynek miał być „ruchomością” stanowiącą własność innej osoby.

Budynek stoi na fundamentach, jest piętrowy, zadaszony, zaopatrzony w schody. Pawilon nie może być odrębnym od nieruchomości gruntowej przedmiotem własności ani przedmiotem obrotu. Nie stanowi ruchomości, lecz jest częścią składową nieruchomości.

W księdze wieczystej nie znajdowały się żadne ostrzeżenia o ograniczeniu prawa własności (...) Sp. z o.o. ani o żadnym toczącym się postępowaniu, którego przedmiotem byłaby nieruchomość położona przy ul. (...) wraz z częściami składowymi. Budynek został posadowiony na części nieruchomości dedykowanej specjalnie dla niego. Odłączenie spornego pawilonu spowodowałoby jego bezpowrotne uszkodzenie, istotną zmianę.

A. L. (1) nigdy nie był stroną jakiejkolwiek umowy z właścicielem nieruchomości we W. przy ul. (...), nie był użytkownikiem pawilonu na tej nieruchomości posadowionej. Powodowie nie mają jakiejkolwiek podstawy prawnej i faktycznej do wysuwania pod adresem pozwanej żądań pozwu – w świetle obowiązujących przepisów działała w dobrej wierze, wszelkie umowy zawierała z właścicielem nieruchomości i jej części składowych.

Pozwana podniosła również zarzut przedawnienia roszczeń.

2. Podstawa faktyczna rozstrzygnięcia

2.1. Przedmiotem niniejszego postępowania pozostaje pawilon letni znajdujący się na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność gminy W., usytuowanej we W. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Wejherowie prowadzi KW nr (...). Użytkownikami wieczystymi nieruchomości gruntowej pozostawali kolejno:

- (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. od dnia 6 lutego 2009 roku do 18 czerwca 2012 roku;

- (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R.od dnia 18 czerwca 2012 roku do dnia 26 października 2012 roku;

- (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od dnia 26 października 2012 roku;

Obecnie, jak wynika z treści księgi wieczystej, użytkownikiem wieczystym jest (...) Spółka Akcyjna, której jedynym akcjonariuszem i Prezesem Zarządu jest K. W., zaś członkiem Rady Nadzorczej J. W.. (KRS (...))

Na przedmiotowej nieruchomości, z wykorzystaniem pawilonu, prowadzony jest Klub (...).

Dowód: odpis pełny księgi wieczystej k. 30-38, aktualny wgląd do elektronicznej księgi wieczystej i KRS, , materiały reklamowe, fotografie klubu (...) k. 90-117 i 121-129;

2.2. J. i E. W. (2) są wspólnikami (...) Sp. z o.o. J. W. jest nadto członkiem zarządu spółki.

Dowód: odpis (...) Sp. z o.o.;

2.2. W dniu 7 lutego 2009 roku E. i J. W. (wspólnicy spółki cywilnej działającej pod nazwą (...) S.C.) jako wydzierżawiający zawarli z P. R. (1) umowę dzierżawy nieruchomości położonej we W. przy ul. (...), o powierzchni 2.547 m2, dla której Sąd Rejonowy w Wejherowie – Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w P. prowadzi KW nr (...). Wydzierżawiający oświadczyli przy tym, że przedmiot umowy nie jest obciążony lub ograniczony w żaden sposób, w tym zobowiązaniami publiczno-prawnymi i podatkami, które uniemożliwiłby dzierżawcy spokojne używanie przedmiotu umowy. Stosownie do §2 pkt 3 umowy w celu prowadzenia działalności gastronomicznej, dzierżawca na własny koszt postawi na wydzierżawionym terenie pawilon sprzedaży ulicznej lub inny podobny obiekt stanowiący tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu ustawy z 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane. Roczny czynsz najmu ustalono na kwotę 45.000 zł netto. Przekazanie przedmiotu dzierżawy miało nastąpić 1 marca 2009 roku. Wydzierżawiający wyraził zgodę na oddanie przez dzierżawcę przedmiotu umowy wraz ze znajdującymi się na nim obiektami w poddzierżawę, najem lub do bezpłatnego używania osobom trzecim.

Dowód: umowa dzierżawy z załącznikiem – szkicem sytuacyjnym k. 39-42;

2.3. Powodowie M. N., P. R. (1) oraz R. C. w dniu 4 marca 2009 roku zawarli umowę spółki cywilnej pod nazwą Przedsiębiorstwa (...) S.C. w W. celem prowadzenia placówek gastronomicznych we W. przy ul. (...). Spółkę zawarto na czas nieoznaczony.

W dniu 6 marca 2009 roku dokonano zmiany umowy dzierżawy z 7 lutego 2009 roku w ten sposób, że w miejsce dotychczasowego dzierżawcy P. R. (1) weszli wszyscy wspólnicy spółki cywilnej.

Dzierżawcy zamierzali stworzyć lekką, drewnianą konstrukcję, którą w razie potrzeby będzie można przenieść w inne miejsce. Zlecono wykonanie projektu technologicznego. Decyzja o tym, że pawilon nie będzie trwale z gruntem związany była podyktowana ty, że powodowie zaczynali dopiero prowadzenie działalności gospodarczej na P.. Nieznany był okres umowy dzierżawy, ani przewidywania do powodzenia przedsięwzięcia. Powodowie chcieli mieć możliwość przeniesienia pawilonu w inne miejsce.

Dowód: umowa spółki k. 21-23, aneks do umowy z dnia 7 lutego 2009 roku k. 43-44, przesłuchanie powodów [2016.10.03 00:33:13] nagranie k. 744;projekt technologiczny k. 180 i nast.)

2.4. W piśmie z dnia 7 marca 2009 roku poinformowano dzierżawców o zmianie podmiotu wydzierżawiającego. Tego dnia w miejsce dotychczasowych dzierżawców E. i J. W. jako następca prawny weszła (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Dowód: pismo z dnia 17 marca 2009 roku k. 46;

2.5. W dniu 7 kwietnia 2009 roku dodano do umowy dzierżawy z 7 lutego 2009 roku informację o tym, że wydzierżawiający będzie starał się o pozwolenie na budowę klubowego pawilonu letniego na działce nr (...). Jeśli decyzją organu wydającego to pozwolenie będzie rozbiórka pawilonu handlowego, to koszty rozbiórki i ponownego zbudowania ponosi wydzierżawiający.

Wydzierżawiający, zgodnie z postanowieniami umowy, posadowili na przedmiotowej nieruchomości gruntowej pawilon. Koszty związane z jego posadowieniem ponieśli powodowie działający w ramach spółki cywilnej. Pawilon wykonywało przedsiębiorstwo (...) specjalizujące się w konstrukcjach drewnianych i rusztowaniach. Pawilon jest konstrukcji drewnianej, przytwierdzony śrubami do wylewki betonowej. Możliwy jest demontaż konstrukcji, jakkolwiek do prawidłowego jego przeprowadzenia potrzebna jest znajomość konstrukcji, odpowiednie umiejętności i sprzęt.

W sezonie 2009 r. przeprowadzone zostały stosowne kontrole lokalu gastronomicznego związane ze specyfiką działalności, którą planowali dzierżawcy.

W dniu 6 maja 2009 r. powodowie dokonali zgłoszenia do Starosty (...) zamiaru budowy tymczasowego letniego pawilonu klubowego na terenie działki (...) położonej przy ul. (...) we W. na okres 120 dni. Termin rozpoczęcia robót wskazano na 7 czerwca 2009 r. a rozbiórki na 7 października 2009 r. Toczyło się postepowanie administracyjne związane ze sprzeciwem Starosty Powiatowego. Ostatecznie jednak zostało ono umorzone decyzją (...) z 9 lutego 2010 r. (decyzja k. 681).

Dowód: aneksy do umowy z dnia 7 lutego 2009 roku k. 45, dokumenty księgowe i inne związane z posadowieniem pawilonu k. 134-165 i 180-323, fotografie k. 175-179, umowa nr (...) z M. k. 227, protokoły kontroli i decyzje k. 324-331, przesłuchanie powodów [2016.10.03 00:33:13] nagranie k. 744;

2.7. Po sezonie 2009 roku powodowie skłaniali się do rozebrania konstrukcji. J. W. zaproponował powodom możliwość odkupienia pawilonu. Powodowie rozpoczęli rozmowy o tym, aby w ramach transakcji rozliczyć ówczesne zaległości w zapłacie czynszu. J. W. chciał dokończyć procedurę związaną z legalizacją obiektu, w tym celu wziął od powodów dokumentację, odmawiał jednakże wydania pawilonu wskazując, że zatrzymuje go na poczet płatności czynszu.

Strony umowy dzierżawy na przełomie roku 2009/2010 dążyły do zapewnienia możliwości sprzedaży w przedmiotowym pawilonie letnim alkoholi wysokoprocentowych. Ostatecznie nie uzyskano stosownej koncesji.

Dowód: przesłuchanie powodów [2016.10.03 00:33:13] nagranie k. 744, wezwanie k. 47-48;

2.8. Powodowie (sprzedający) zawarli z pozwaną (...) Sp. z o.o. w dniu 17 maja 2010 roku umowę sprzedaży wybudowanego pawilonu klubowo-gastronomicznego za cenę 307.870 zł. W umowie uwzględniono, że od ceny zostanie potrącona należność wzajemna w wysokości 82.800 zł tytułem czynszu dzierżawnego. Kupująca oświadczyła przy tym, że przedmiotowy pawilon znajduje się w jej posiadaniu od dnia 21 grudnia 2009 roku.

Tego samego dnia strony umowy sprzedaży podpisały aneks, w którym ustalono, że umowa sprzedaży nie wywołuje skutków prawnych, jakie kodeks cywilny wiąże z przeniesieniem własności ruchomości pod warunkiem, że kupujący pomimo podjętych działań administracyjno-prawnych nie uzyska pozwolenia na budowę pawilonu. Sprzedający zastrzegli, że warunek powyższy przestaje wiązać strony, jeżeli kupujący z upływem sześciu miesięcy od dnia zawarcia aneksu nie wypowie umowy sprzedaży z przyczyn określonych w §1. W przypadku skorzystania przez kupującego z prawa wypowiedzenia umowy w takim terminie, zobowiązanie sprzedającego względem kupującego z tytułu umów dzierżawy uznaje się za spełnione, zaś rozbiórka pawilonu nastąpi na koszt kupującego.

Dowód: umowa sprzedaży k. 49-51, aneks do umowy sprzedaży k. 52-53, korespondencja stron k. 54-57,

Postanowieniem z 5 lipca 2010 r. nałożono na powoda P. R. (1) grzywnę w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu pawilonu, który jest obiektem tymczasowym, zgłoszonym na okres 120 dni. Na skutek odwołania P. R. (1) zostało ono uchylone Postanowieniem Wojewody (...) z dnia 16 listopada 2010 r. , w związku z zawarciem umowy sprzedaży pawilonu na rzecz (...).

Dowód: postanowienie z dnia 5 lipca 2010 r. k. 693, postanowienie z 16 listopada 2010 r. k. 682)

Powodowie wystawili w dniu 29 listopada 2010 roku fakturę VAT opiewającą na umówioną cenę sprzedaży po potrąceniu. (...) Sp. z o.o. odmówiła spełnienia świadczenia uznając je za przedwczesne w świetle treści umowy sprzedaży oraz aneksu. W kolejnym piśmie z dnia 3 stycznia 2011 roku (...) Sp. z o.o. wypowiedziała umowę (odstąpiła od niej) stosownie do zapisów §1 i §2 aneksu do umowy sprzedaży. W konsekwencji pozwana (...) Sp. z o.o. uznała, że nie nastąpiło przeniesienie własności ruchomości w postaci pawilonu klubowo-gastronomicznego. Niezależnie od powyższego (...) Sp. z o.o. wyraziła zainteresowanie nabyciem prawa własności przedmiotowego pawilonu, o ile nastąpi skuteczne i zgodne z uregulowaniami prawa budowlanego jego zalegalizowanie, umożliwiające niezakłócone wykorzystywanie go do prowadzenia działalności gospodarczej. W odpowiedzi na powyższe powodowie poinformowali o przystąpieniu do rozbiórki przedmiotowego pawilonu na koszt kupującego – (...) Sp. z o.o. Powodowie wezwali kupującego do podjęcia stosownych działań.

Wskutek zawarcia powyższej umowy sprzedaży doszło do wygaśnięcia zobowiązania tytułem zaległego czynszu dzierżawnego na kwotę 82.800 zł brutto, co potwierdził Sąd Rejonowy w Gdyni w wyroku z 19 kwietnia 2012. zapadłym po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. przeciwko powodom o zapłatę( sygn. akt VI GC 1194/11).

Dowód: umowa sprzedaży k. 49-51, aneks do umowy sprzedaży k. 52-53, korespondencja stron k. 54-57, odpis wyroku w sprawie VI GC 1194/11 wraz z uzasadnieniem oraz dokumentacją z egzekucji k. 58-73;

2.9. Po odstąpieniu przez pozwaną (...) sp. z o.o. od umowy sprzedaży powodowie zamierzali odzyskać pawilon. Pojechali w tym celu do W.. W pawilonie był barman, który poinformował ich, że jest zatrudniony przez A. L. (1). Powodowie podjęli próbę wyjaśnienia sytuacji z J. W.. Nigdy nie mieli informacji o tym, że dzierżawcą pozostaje B. L.. Ostatecznie pawilonu nie wydano dobrowolnie i powodowie zgłosili ten fakt Policji.

Dowód: przesłuchanie powodów [2016.10.03 00:33:13] nagranie k. 744;

2.10. W piśmie z dnia 6 lipca 2011 roku powodowie wezwali (...) Sp. z o.o. do zapłaty kwoty 174.562,50 zł tytułem bezumownego korzystania przez pozwaną z ruchomości, tj. pawilonu klubowo-gastronomicznego o drewnianej konstrukcji, stanowiącego własność powodów. Czynsz za bezumowne korzystanie obejmował okres od 21 grudnia 2009 roku do 20 lipca 2011 roku. Nadto powodowie wezwali pozwaną do dobrowolnego wydania przedmiotowej ruchomości w nieprzekraczalnym terminie do 31 lipca 2011 roku.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 74-78;

2.11. Prokuratura Rejonowa w Pucku prowadziła w międzyczasie śledztwo w sprawie przywłaszczenia mienia w postaci konstrukcji drewnianej na szkodę powodów. Do Sądu Rejonowego w Gdyni powodowie złożyli również bezskuteczny wniosek o zawezwanie do próby ugodowej z dnia 8 maja 2012 roku, który obejmował roszczenie o wydanie oraz zapłatę. Powodowie skierowali wreszcie pisma z dnia 30 kwietnia 2013 roku do pozwanych A. L. (1) oraz (...) Sp. z o.o., w których sformułowano przed-sądowe wezwania do wydania ruchomości oraz zapłaty. Działania powodów okazały się bezskuteczne. W uzasadnieniu wezwań skierowanych do A. L. (1) powodowie podali, że prowadzi on w przedmiotowym obiekcie działalność gospodarczą – klub (...). (...) Sp. z o.o. pozostawała natomiast użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej, na której posadowiono pawilon.

2.13. A. L. (1) za pośrednictwem swojego pełnomocnika podejmował próbę wyjaśnienia sytuacji związanej z pawilonem, kontaktował się w tym celu z jednym z powodów – P. R. (1). W międzyczasie w obiekcie dokonano przeróbek, zamontowano okna.

Dowód: zawiadomienie o wszczęciu śledztwa k. 79, wniosek o zawezwanie do próby ugodowej k. 80-84, przed-sądowe wezwania do zapłaty k. 85-89, korespondencja k. 118-120, przesłuchanie powodów [2016.10.03 00:33:13] nagranie k. 744;

2.14. Obecnie w pawilonie prowadzi działalność pozwana B. L..

Okoliczność wynikająca z twierdzeń pozwanej B. L. (vide: odpowiedź na pozew), z twierdzeń pozwanego A. L. (1) (vide: odpowiedź na pozew), okoliczność niezaprzeczona przez powodów (vide: pismo z 12 października 2012 r.)

3. Ocena dowodów

3.1. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zaoferowanego przez strony niniejszego postępowania. Sąd ocenił wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału (art. 233 § 1 i nast.)

3.2. Na podstawie dokumentów urzędowych w postaci odpisów z księgi wieczystej KRS (i zrównanych z dokumentami wydruków, a także wglądu w aktualną treść tych rejestrów) Sąd ustalał stan prawny nieruchomości gruntowej położonej przy ul. (...) we W. oraz status spółek będących stroną w sprawie lub związanych z nieruchomością. Kolejną grupę dokumentów urzędowych stanowiły decyzję i postanowienie organow administracji dotyczące spornego pawilonu. Na ich podstawie ustalono, że pawilon został wzniesiony jako obiekt tymczasowy w rozumieniu ustawy prawo budowlane.

3.3. Strony przedłożyły także dokumenty prywatne. Prawdziwość umowy dzierżawy zawartej pomiędzy powodami a spółką (...) oraz kolejnych aneksów nie była kwestionowana. Nie kwestionowano także prawdziwości projektów technologicznych i dokumentacji technicznej spornego pawilonu tj. nie wskazywano, że dokumentacja nie dotyczy tego obiektu, czy też nie odzwierciedla rzeczywiście jego konstrukcji. Dokumenty stanowiące wydruki korespondencji mailowej również nie zostały zaprzeczone. Pozwany A. L. (1) wskazywał jedynie, że treść jego korespondencji należy inaczej rozumieć niż to czynią powodowie.

3.5. Powodowie natomiast wnieśli o oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z dokumentu umowy dzierżawy zawartej pomiędzy (...) a pozwaną B. L. (pismo z 12 października 2014. k. 584 pkt 11) z uwagi na niepoświadczenie zgodności kopii z oryginałem. Strona pozwana wbrew dyspozycji art. 129 nie złożyła ani oryginału tego dokumentu, ani poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu. Dlatego też Sąd pominął dowód z dokumentu, a okoliczność zawarcia umowy dzierżawy pomiędzy pozwaną (...) a pozwaną B. L. za nieudowodnioną. Ponadto Sąd zwraca uwagę, że przedłożona kserokopia nie zawiera załączników powołanych w § 2 umowy, które umożliwiałyby identyfikację przedmiotu dzierżawy.

3.6. Sąd na wniosek strony powodowej przeprowadził dowód z przesłuchania świadka M. C. (rozprawa z 13 maja 2016 r. k. 644 v, adn. 00:55:59). Dowód ten zmierzał do wykazania prawdziwości twierdzeń dotyczących posiadania pawilony przez A. L. (1)). Kwestia ta, wobec jednoznacznych ustaleń co do tego, że aktualnym posiadaczem pawilonu jest pozwana B. L. okazała się nieistotna dla rozstrzygnięcia o roszczeniu windykacyjnym. Ocena tych zeznań w świetle całokształtu materiału procesowego nastąpi w uzasadnieniu orzeczenia rozstrzygającego o roszczeniu zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy.

3.7. Na obecnym etapie postępowania nie było konieczności posiłkowania się rozmaitymi dokumentami prywatnymi związanymi ściśle z zasadnością i wysokością rozliczeniem wzajemnych należności stron, tj.

- dokumenty księgowe (k. 134-165, 180-323);

- wezwanie do zapłaty skierowane do powodów przez (...) Sp. z o.o. z dnia 22 lipca 2013 roku odpowiedź powodów z dnia 30 lipca 2013 roku jak również wniosek o zawezwanie do próby ugodowej z dnia 4 września 2013 roku (k. 499-508,601-602).

Powyższe kwestie będą podlegały ocenie w momencie orzekania o zasadności roszczenia pieniężnego.

3.8. Dowód z przesłuchania stron dopuszczony i przeprowadzony w trybie art. 303,304 k.p.c. stanowił istotne uzupełnienie zebranego materiału dowodowego, przy czym wobec nieobecności strony pozwanej oraz powódki R. C. przesłuchani zostali powodowie P. R. (2) oraz M. N.. Sąd uznał, że twierdzenia związane z wykonaniem umowy dzierżawy, pozbawieniem powodów posiadania ruchomości znajdujących się na nieruchomości pozostają w pełnej spójności z pozostałym materiałem zgromadzonym w niniejszej sprawie.

3.9. Sąd oddalił wnioski pozwanej B. L. zawarte w odpowiedzi na pozew o zwrócenie się do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w P. o przesłanie dokumentacji dotyczącej wzniesienia samowoli budowlanej przy ul. (...) we W.. To na stronie ciąży obowiązek przedstawienia dowodów, w tym dokumentów, z których wywodzi skutki prawne. Pozwana składając tego rodzaju wniosek a także wniosek z rozprawy z 3 października 2016 r. o zwrócenie się do (...) o udzielenie informacji, oczekuje od Sądu prowadzenia swego rodzaju dochodzenia – poszukiwania materiału dowodowego na poparcie jej tez. Sąd w kontradyktoryjnym postepowaniu cywilnym tego rodzaju czynności podejmować nie powinien.

Sąd oddalił także wniosek przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, co do tego, czy pawilon jest częścią składową nieruchomości. W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy jest dostateczny dla dokonania kwalifikacji przedmioty roszczenia windykacyjnego.

Zdaniem Sądu wnioski pozwanej zmierzały do przedłużenia postępowania. Sąd zwraca uwagę, że pozwana jest reprezentowana przez tego samego pełnomocnika, który reprezentował spółkę (...) w sporze z powodami na etapie przedsądowym. Jest więc on doskonale zorientowany w sytuacji prawnej spornego pawilonu. Na rozprawie wskazał, że stroną toczącego się postępowania administracyjnego jest aktualny (...) Spółka Akcyjna powiązana przez osobę J. W. ze spółka (...).

W tej sytuacji nieprzedstawienie dokumentacji związanej z postępowaniem administracyjnym względnie sprecyzowanie wniosków co do dokumentów, z których Sąd miałby przeprowadzić dowód należy uznać za sprzeczne z dobrymi obyczajami procesowymi (art.3 k.p.c.) z zasadą szybkości postępowania (art. 6 § 2 k.p.c.). Gdyby natomiast pełnomocnik uważał, że interesy (...) i pozwanej B. L. są sprzeczne to nie powinien się podejmować reprezentacji w niniejszej sprawie.

4. Podstawa prawna rozstrzygnięcia

4.1. Jak stanowi art. 317 § 1 k.p.c. Sąd może wydać wyrok częściowy, jeżeli nadaje się do rozstrzygnięcia tylko część żądania lub niektóre z żądań pozwu. Wyrok częściowy sąd może wydać zarówno na wniosek, jak i z urzędu. Warunkiem wydania wyroku częściowego jest, aby do rozstrzygnięcia nadawała się bądź część roszczenia, bądź niektóre z żądań pozwu.

Sąd przychylił się do wniosku o wydanie wyroku częściowego złożonego przez stronę powodową co do żądania wydania ruchomości przeciwko pozwanej B. L., która w chwili obecnej jest w posiadaniu przedmiotowego pawilonu letniego. Okoliczności sporne w zakresie objętym wyrokiem częściowym zostały wyjaśnione w sposób dostateczny.

Roszczenie windykacyjne, o którym mowa w art. 222 k.c. jest całkowicie odrębne od roszczenia o zapłatę należności wynikających z rozliczeń stron oraz – jak wywodzi strona powodowa – bezumownego korzystania z ruchomości przez pozwanych. Przesądzenie bowiem o obowiązku wydania przedmiotu sporu nie implikuje rozstrzygnięcia w sprawie o zapłatę, w której to strona pozwana przedstawia już określoną argumentację prawną i faktyczną. Postępowanie dowodowe w tymże zakresie będzie prowadzone po uprawomocnieniu się wyroku częściowego.

4.2. Roszczenie windykacyjne był skierowane tylko przeciwko pozwanym A. L. (1) oraz przeciwko B. L..

Zgodnie z art. 222 §1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Art. 222 § 1 k.c. normuje roszczenie o wydanie rzeczy skierowane przez nieposiadającego właściciela przeciwko posiadającemu niewłaścicielowi, uzasadnione wówczas, gdy osoba władająca rzeczą nie opiera swego władztwa na uprawnieniu skutecznym względem właściciela. Wynika z bezwzględnego charakteru uprawnień właściciela do niezakłóconego posiadania i korzystania z rzeczy, w tym sensie stanowiąc ich korelat. Jest to roszczenie prawnorzeczowe (actio in rem), skierowane ku indywidualnie oznaczonej rzeczy, wymierzone przeciwko osobie, która włada rzeczą, o charakterze obiektywnym, uzależnionym jedynie od prawa własności (T. Dybowski, Ochrona własności, s. 116-117; za nim E. Gniewek, w: SPP, t. 3, s. 876).

Rozstrzygnięcie o roszczeniu windykacyjnym wymaga więc przesądzenia, czy powodom przysługuje prawo własności rzeczy, czy pozwani władają rzeczą, oraz czy pozwanym przysługuje skuteczne wobec właścicieli prawo do władania rzeczą.

4.3. Powodowie należycie wykazali, że przysługuje im prawo własności pawilonu znajdującego się na nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...). Własność przedmiotowych ruchomości nabyli w sposób pierwotny, tj. najpierw zakupili konstrukcję, następnie dokonali jej montażu, za zgodą i wiedzą (...) Sp. z o.o. Wszelkie wydatki związane z zakupem i montażem pawilonu ponosili wspólnicy powołanej w celu prowadzenia działalności gastronomicznej spółki cywilnej.

Sąd nie podziela stanowiska pozwanej B. L., która argumentowała, że skoro pawilon został umieszczony na nieruchomości, to znaczy jest z nią trwale związany, więc stanowi własność każdoczesnego właściciela nieruchomości gruntowej.

Całkowicie odmienne wnioski wynikają z ostatecznych decyzji administracyjnych i postanowień organów administracji, w których mowa jest o obiekcie tymczasowym, niezwiązanym na stałe z gruntem. Powód P. R. (1) zgłosił do (...) zamiar budowy obiektu tymczasowego na okres 120 dni. W kolejnych decyzjach i orzeczeniach (...) oraz Wojewoda (...) potwierdzają tezę o tym, że obiekt ma charakter tymczasowy.

Art. 3 ust.1 pkt 5) ustawy prawo budowlane zawiera definicję legalną tymczasowego obiektu budowalnego. W myśl tego przepisu, gdy mowa o tymczasowym obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.

Nie ulega zatem wątpliwości, że pawilon został posadowiony jako tymczasowy obiekt budowlany, który ze swej istoty nie jest trwale z gruntem związany i nie stanowi jego części składowej w rozumieniu art. 48 k.c.

Do podobnych wniosków prowadzi także treść umowy dzierżawy z 7 lutego 2009 r., w której mowa o posadowieniu tymczasowego obiektu budowlanego, oraz treść umowy sprzedaży z 17 maja 2010 r., gdzie wskazuje się na prawo własności pawilonu, jako prawo odrębne od prawa do gruntu.

Twierdzenie co do samodzielnego bytu prawnego konstrukcji pawilonu przyznał także pozwany (...) sp. z o.o. w odpowiedzi na pozew. Powołuje się on na swoje prawo do rzeczy ruchomej powodów wynikające z prawa zatrzymania w związku z zaległościami z tytułu czynszu dzierżawnego.

Również analiza sytuacji towarzyszącej posadowieniu obiektu wyraźnie wskazuje na to, że mamy do czynienia z przedmiotem odrębnym od gruntu. Powodowie rozpoczynali działalność we W.. Byli jedynie dzierżawcami gruntu. Zależało im na szybkim posadowieniu obiektu i rozpoczęciu działalności, której powodzenie nie było pewne. Dlatego też szukali takiego rozwiązania, które może zminimalizować straty.

Poza tym praktyka ustawiania tymczasowych obiektów w miejscowościach turystycznym o stosunkowo krótkim sezonie jest powszechna.

Pozwana B. L. nie przedstawiła jakichkolwiek twierdzeń co do tego, że w stanie prawnym rzeczy coś na przestrzeni lat uległo zmianie. W szczególności nie przedstawiła takich okoliczności, które wskazywałyby, że nastąpiły jakiekolwiek zdarzenia, które mogły skutkować utratą prawa własności przez powodów.

Dla Sądu nie ulega więc wątpliwości, że powodowie pozostają właścielami konstrukcji pawilonu.

4.4. Pozwana w odpowiedzi na pozew przedstawiła twierdzenia, że faktycznym posiadaczem nieruchomości gruntowej przy ul. (...) oraz pawilonu. Kwestia dobrej lub złej wiary posiadania nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia o roszczeniu windykacyjnym.

Pozwana powoływała się na to, że jej posiadanie jest zgodne z prawem, gdyż wynika ono z umowy dzierżawy. Pozwana ani nie przedstawiła twierdzeń ani co do treści i stron umowy dzierżawy , ani nie zaoferowała jakiegokolwiek dowodu na tę okoliczność. Nie sprostała więc ciężarowi, jakiemu podlega strona w kontradyktoryjnym procesie – zgodnie z art. 3 k.p.c.

Jak już wskazano przedłożona przez pozwanego (...) kserokopia umowy dzierżawy nie została uznana za dowód w sprawie (tym bardziej, że roszczenie windykacyjne nie było kierowane wobec (...)).

Nawet gdyby założyć, że w istocie pozwana zawarła z (...) umowę dzierżawy, to wynikające z niej uprawnienia nie są skuteczne wobec powodów.

Pozwana (...) Sp. z o.o. powoływała się na przysługujące jej prawo zatrzymania w związku z nieuiszczeniem czynszu dzierżawnego przez powodów. Zabezpieczenie należności z tytułu zaległego czynszu dzierżawnego następuje przez ustawowe prawo zastawu na rzeczach wniesionych do przedmiotu najmu lub dzierżawy (art. 670 § 1 k.c. w zw. z art. 694 k.c.) Jednakże ustawowe prawo zastawu nie uprawnia do korzystania z rzeczy zastawionej ani pobierania z niej pożytków (w tym także cywilnych).

Dalej powoływana jako źródło uprawnienia do władania rzeczą umowa sprzedaży z 17 maja 2010 r. z aneksem zawierała warunek zawieszający przejście prawa własności pawilonu polegający na uzyskaniu „pozwolenia na legalizację konstrukcji”. Brak uzyskania stosownej decyzji skutkował odstąpieniem od umowy i brakiem przejścia prawa własności na pozwaną (...).

Powoływane przez pozwaną (...) prawo zatrzymania rzeczy na poczet zwrotu zaliczki (o ile istniało), również nie dawało prawa do korzystania z rzeczy i pobierania pożytków. Zgodnie z art. 461 k.c., zobowiązany do wydania cudzej rzeczy może ją zatrzymać aż do chwili zaspokojenia lub zabezpieczenia przysługujących mu roszczeń o zwrot nakładów na rzecz oraz roszczeń o naprawienie szkody przez rzecz wyrządzonej (prawo zatrzymania). Przepisu powyższego nie stosuje się, gdy obowiązek wydania rzeczy wynika z czynu niedozwolonego albo gdy chodzi o zwrot rzeczy wynajętych, wydzierżawionych lub użyczonych.

Prawo zatrzymania jest uprawnieniem o charakterze względnym, skutecznym pomiędzy dłużnikiem zobowiązanym do wydania rzeczy oraz wierzycielem. Nie ma ono mocy prawnej wobec osób trzecich, które władają rzeczą.

Pozwana B. L. nie wykazała zatem, że przysługuje jej skuteczne względem powodów uprawnienie do władania pawilonem.

4.5. Zarzut przedawnienia roszczenia windykacyjnego jest bezskuteczny.

Pozwana nie uzasadniła zarzutu.

Przepisy dotyczące ochrony prawa własności nie zawierają szczególnych terminów dotyczących przedawnienia roszczenia o wydanie rzeczy ruchomej. Termin ten wynosi więc 10 lat – zgodnie z art. 118 k.c. Powodów i pozwanej nie łączyły jakiekolwiek stosunki wynikające z prowadzenia działalności gospodarczej.

Nawet jeżeli by za początek biegu terminu przedawnienia przyjąć chwilę utraty posiadania przez powodów pawilonu tj. grudzień 2009 r. – to termin przedawnienia do momentu wezwania pozwanej B. L. do udziału w sprawie jeszcze nie upłynął.

4.6. Zebrany w sprawie materiał procesowy nie pozwala na dokonanie jednoznacznych ustaleń co do tego, czy pozwany A. L. (1) jest obecnie w posiadaniu pawilonu. Dlatego tez Sąd wyrokiem częściowym nie objął jego osoby nie rozstrzygał o roszczeniu przeciwko niemu.

4.7. Wobec powyższego, na podstawie art. 317 § 1 k.p.c., art. 222 § 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c. i innych Sąd orzekł jak w sentencji wyroku i nakazał pozwanej B. L. wydanie powodom P. R. (1), M. N., R. C. konstrukcji zadaszonej Pawilonu(...), wykonanej z drewna klasy (...) według technologii amerykańskiej firmy (...) o powierzchni 230 m2, posadowionej na nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) wraz z wyposażeniem gastronomicznym (chłodnia gastronomiczna - 1 sztuka, przepływowe ogrzewacze wody - 3 sztuki, umywalki aluminiowe – 2 sztuki, umywalki ceramiczne - 3 sztuki, zmywarko-wypażarka do naczyń - 1 sztuka), muszlami klozetowymi – 3 sztuki, granitowym blatem baru (imitacja marmuru w kolorze białym), palenisko grilla dwukomorowego z zsypem do popiołu rustyżeliwnym, okapem centralnym 2000x1000x440, wentylatorem fi=300, i drewnianymi meblami (14 stołów o wymiarach 50x50cm, 30 krzeseł, 6 ławo-stołów o wymiarach 1,20mx80, 12 ław), rozprowadzoną instalacją elektryczną i hydrauliczną – w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku częściowego.

4.8. O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnie w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, co jest zgodne z art. 108 § 1 k.p.c.

1 Żądanie wobec pozwanej B. L. zostało sformułowane w piśmie z 12 października 2014 r. zawierającym także wniosek o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanej. Podczas rozprawy w 11 marca 2016 roku (k. 620 akt) Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanej B. L. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą B. (...) Agencja (...) z siedzibą we W.