Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Trybulec-Czernek

Protokolant: st. sekr. sądowy Barbara Urmańska

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2014 r. w Gdańsku

sprawy W. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek odwołania W. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 17 grudnia 2013 r. nr (...)

oddala odwołanie

/na oryginale właściwy podpis/

Sygn. akt VIII U 177/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 grudnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu W. D. prawa do emerytury pomostowej, bowiem na dzień wejścia w życie ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656 ze zm.), tj. na dzień 1 stycznia 2009 roku, nie udokumentował 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, a jedynie 11 lat, 8 miesięcy i 4 dni oraz nie rozwiązał stosunku pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony W. D. domagał się przyznania prawa do emerytury pomostowej. Ubezpieczony domagał się zaliczenia do okresów pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia od 6 września 1976 roku do 30 kwietnia 1979 roku oraz od 24 lipca 1979 roku do 18 czerwca 1986 roku oraz podniósł, iż rozwiązanie umowy o pracę nastąpi natychmiast po przyznaniu prawa do emerytury pomostowej.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony W. D., ur. (...), w dniu 18 listopada 2013 roku złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej, w którym m.in. wskazał, że pozostaje w stosunku pracy z Przedsiębiorstwem (...) z o.o. W informacji dodatkowej dotyczącej okresów składkowych i nieskładkowych ubezpieczony zaznaczył, że od dnia 16 maja 2001 roku zatrudniony jest u ww. pracodawcy.

Decyzją z dnia 17 grudnia 2013 roku organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej, bowiem na dzień 1 stycznia 2009 roku nie udokumentował 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze oraz nie rozwiązał stosunku pracy.

Na rozprawie w dniu 13 marca 2014 roku ubezpieczony oświadczył, iż pozostaje w stosunku pracy.

Niesporne.

Niesporny stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach pozwanego organu rentowego, której prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do kwestionowania jej wiarygodności z urzędu. Podstawę niespornych ustaleń stanowiło również oświadczenie ubezpieczonego złożone podczas przesłuchania informacyjnego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. D. należało oddalić.

Zgodnie z przepisem art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Ubezpieczony w odwołaniu zakwestionował zaskarżoną decyzję w zakresie, w jakim pozwany odmówił uznania za pracę w warunkach szczególnych okresów jego zatrudnienia od 6 września 1976 roku do 30 kwietnia 1979 roku oraz od 24 lipca 1979 roku do 18 czerwca 1986 roku oraz podniósł, iż rozwiązanie umowy o pracę nastąpi natychmiast po przyznaniu prawa do emerytury pomostowej.

Niespornym jest, iż ubezpieczony w dacie złożenia wniosku o przyznanie prawa do emerytury, w dacie wydania zaskarżonej decyzji oraz na dzień zamknięcia rozprawy pozostawał w stosunku pracy.

Tymczasem podkreślić należy, że ustawa o emeryturach pomostowych w cytowanym art. 4 wymaga nie tylko spełnienia przesłanek w postaci osiągnięcia odpowiedniego wieku oraz wykazania okresu składkowego i nieskładkowego, w tym w odpowiednim wymiarze wykonywanego zatrudnienia w szczególnych warunkach, ale i stawia równorzędny co do swej wagi warunek rozwiązania stosunku pracy (art. 4 ust. 7 ustawy o emeryturach pomostowych).

Powyższa okoliczność, tj. pozostawanie w stosunku pracy, uniemożliwia pozytywne rozpoznanie złożonego przez ubezpieczonego odwołania i zmianę zaskarżonej decyzji. Ubezpieczony nie spełnia bowiem jednego z warunków do przyznania emerytury pomostowej.

Prawo do emerytury określone w art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych ma charakter wyjątkowy – przede wszystkim z uwagi na możność nabycia świadczenia z tego tytułu we wcześniejszym, aniżeli podstawowy wiek emerytalny. Skoro zaś jest to prawo o charakterze wyjątkowym, przesłanek jego nabycia nie można interpretować zwężająco, ani rozszerzająco. Ustawa zaś wyraźnie stanowi, że prawo do świadczenia przysługuje pod warunkiem rozwiązania stosunku pracy w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Oznacza to, że nabycie świadczenia wyklucza jednoczesne pozostawanie w stosunku pracy, tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Z uwagi więc na pozostawanie przez ubezpieczonego w stosunku pracy odwołanie od zaskarżonej decyzji podlegało oddaleniu.

Zważywszy na powyższe, Sąd uznał za bezprzedmiotowe rozstrzyganie kwestii, czy ubezpieczony w spornych okresach zatrudnienia od 6 września 1976 roku do 30 kwietnia 1979 roku oraz od 24 lipca 1979 roku do 18 czerwca 1986 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę w szczególnych warunkach. Ustalenie tej kwestii nie mogło bowiem w jakikolwiek sposób wpłynąć na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

W tym kontekście Sąd w całości podziela zapatrywanie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym istota decyzji organu rentowego polega na rozstrzygnięciu o prawie do konkretnego świadczenia (lub o jego wysokości) jako całości, a nie o poszczególnych elementach składających się na to prawo. Sąd stwierdzający spełnienie przez ubezpieczonego jednego lub więcej warunków powstania prawa do świadczenia, nie może ustalić tego w sentencji wyroku, przy jednoczesnym oddaleniu odwołania ubezpieczonego od niekorzystnej dla niego decyzji organu rentowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2000 roku, II UKN 147/00, OSNP 2002/16/389).

Oznacza to, że niespełnienie przez ubezpieczonego ustawowych warunków koniecznych do przyznania świadczenia powoduje zawsze konieczność wydania decyzji odmownej. Wydanie takiej decyzji następuje również wtedy, gdy ubezpieczony nie spełnia chociażby jednego z ustawowych warunków niezbędnych do przyznania świadczenia. W takiej sytuacji nie ma podstaw, aby Sąd rozpoznający sprawę analizował spełnienie przez ubezpieczonego wszystkich poszczególnych warunków przyznania konkretnego świadczenia. Sąd zobligowany jest jedynie do wydania orzeczenia rozstrzygającego o prawie do świadczenia jako takiego.

W konkluzji, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Elżbieta Trybulec - Czernek