Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Popielińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Adrianna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2013 r. w Gdańsku

sprawy K. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 23 stycznia 2013 r. nr (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje wnioskodawcy K. M. prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia 05 stycznia 2013r.;

II.  nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania zaskarżonej decyzji.

/ Na oryginale właściwy podpis. /

Sygn. akt VII U 588/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu K. M. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł ubezpieczony K. M. wnosząc o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach okresu od 20.12.1977r. do 31.08.1993r., z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Usług (...) w P., na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Ponadto podniósł, iż wnioskodawca nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach a ze świadectwa pracy z dnia 31.08.1993r. wynika, że był zatrudniony na stanowisku kierowcy – mechanika pojazdów powyższej 3,5 tony, co skutkuje uznaniem, iż ww. okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach.

Pismem procesowym z dnia 08.04.2013 r. wnioskodawca wniósł o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków R. K. i F. C..

(vide: pismo k.17 akt)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. M., urodzony dnia (...), z zawodu kierowca, w dniu 31 grudnia 2012 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach.

Ubezpieczony jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, ale złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na koncie funduszu za pośrednictwem Zakładu w dochody budżetu państwa. Wymagany wiek 60 lat ubezpieczony ukończył w dniu 05 stycznia 2013 r. Pozostaje w zatrudnieniu w (...) spółka z o.o B. .

okoliczności bezsporne, vide: wniosek ubezpieczonego o emeryturę – k. 1-2 akt rentowych,

W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił według stanu na dzień 01 stycznia 1999 r. staż sumaryczny 28 lat, 5 miesięcy i 23 dni (w tym wszystkie okresy składkowe ), natomiast nie udowodnił wymaganego stażu 15 lat pracy w warunkach szczególnych a jedynie 3 lat, 4 miesiące i 23 dni.

dowód: karta przebiegu zatrudnienia ubezpieczonego– k. 27 akt rentowych

Zaskarżoną w sprawie decyzją z dnia 23 stycznia 2013r. pozwany odmówił ubezpieczonemu K. M. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, tj. wobec nie udowodnienia wymaganego 15–letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

dowód: decyzja pozwanego o odmowie prawa do emerytury z dnia 23.01.2013r r. – k.29 v akt rentowych

Kolejną decyzją z dnia 19 kwietnia 2013r. pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych ponownie odmówił ubezpieczonemu K. M. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, tj. wobec nie udowodnienia wymaganego 15–letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 20.12.1977r. do 31.05.1988r. oraz od 24.10.1989r. do 31.08.1993r. z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P..

(vide : decyzja z dnia 19.04.2013r. nienumerowana karta akt rentowych)

W okresie od 20 grudnia 1977 r. do 31 sierpnia 1993 r. K. M. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P. (później (...) i (...)”), pracował jako kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Przedsiębiorstwo, w którym był zatrudniony przechodziło różne fazy reorganizacji , ale było firmą transportową i świadczyło usługi transportowe dla innych przedsiębiorstw wynajmując samochody ciężarowe na stanie wraz z kierowcami do zadań zleconych. Przedsiębiorstwo nie miało na stanie samochodów osobowych ( z wyłączeniem dyrekcji). Wnioskodawca jeździł Kamazem - był to samochód o ładowności 8 ton wraz przyczepą 8 ton oraz S. (...) – był to to samochód o ładowności 6 ton wraz przyczepą 6 ton. K. M. był tzw. „kierowca trasowym” – przewoził towar o dużych gabarytach na zlecenie rożnych firm po całym kraju. Miał na stałe przydzielony samochód ciężarowy powyżej 3,5 tony , którym wykonywał zlecone usługi transportowe.

W okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Usług (...) przebywał na urlopie bezpłatnym od 01.06.1988 r. do 23.10.1989 r. W tym czasie wnioskodawca pracował na budowie eksportowej w ZSRR, jako kierowca betoniarki marki T..

K. M. ma prawo jazdy nr (...) wydane przez Starostę G. uprawniające do prowadzenia pojazdów kat. A od 26.05.1971 r., kat . B od 23.08.1974r. , kat. C od 16.10. 1976r., kat. BE od 16.10.1976r , kat. CE od 16. 10.1976r. i kat. . T od 26.05.1971r.

F. C. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P. od sierpnia 1980r. do czerwca 1988r., następnie wyjechał wraz z wnioskodawcą na budowę eksportową do ZSRR , po powrocie do kraju nadal pracował w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P.. F. C. przez około pół miesiąca oczekiwał na przydział samochodu wówczas pracował jako mechanik a następnie jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

R. K. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P. od 1970 r. do 1973 r. jako uczeń a następnie jako od 1973 r. do 1993 r. jako mechanik pogotowania technicznego. W okresie od 1990 r. do 1993r. przebywał na budowie eksportowej w ZSRR, także pracując jako mechanik pogotowania technicznego.

Vide:

- akta osobowe z Przedsiębiorstwa Usług (...) z siedzibą w P. w tym umowa o prace z dnia 20.12.1977 r., angaż z dnia 23.05.1991r ., angaż z dnia 01.011988r, angaż z dnia 07.12.1989r. , angaż z dnia 23.09.1987r. , angaż z dnia 12.12.1989r. ,umowa nr (...)/84z dnia 02.05.1984r., umowa nr (...) z dnia 01.11.1985r, umowa nr (...) z dnia 01.02.1978r., informacja z dnia 23.10.1989r., świadectwo pracy z dnia 31.08.1993r.

- akta sprawy w tym : zeznania świadka F. C. k. 40-41 akt wraz nagraniem na płycie CD k.43, zeznania świadka R. K. k. 41wraz z nagraniem na płycie CD k. 43, zeznania wnioskodawcy k. 41-42 wraz z słuchaniem informacyjnym k. 39-40 wraz z nagraniem na płycie CD k. 43.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy, aktach osobowych wnioskodawcy za okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P. oraz w aktach rentowych pozwanego organu, których prawdziwość i rzetelność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu.

Podstawę ustaleń stanu faktycznego stanowiły także zeznania świadków R. K. i F. C., którzy są dla wnioskodawcy osobami obcymi i nie są bezpośrednio zainteresowani wynikiem postępowania, ale jednocześnie byli zatrudnieni w spornym okresie czasu w tych samym zakładzie pracy na tym samym co wnioskodawca stanowisku - świadek F. C. a także przebywały na urlopie bezpłatnym wykonując pracę na eksporcie w (...) ( świadek F. C. i świadek R. K.).

Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Sądu zasługują one na walor wiarygodności, tym bardziej, że ich zeznania razem z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym zeznaniami wnioskodawcy tworzą zwartą i logiczną całość.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie skarżącego K. M. jest zasadne i z tego tytułu zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Wyniki przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wykazały, że wnioskodawca legitymuje się wymaganym 15–letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, co sprawia, iż stanowisko organu emerytalnego odmawiające wnioskodawcy prawa do wcześniejszej emerytury, nie jest słuszne.

Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948 r. zostały uregulowane w treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009, Nr 153 poz. 1227 ze zm.), zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. spełniają łącznie następujące warunki:

1)legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat - dla mężczyzn, 60 dla kobiet,

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,

3 ) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Podkreślenia wymaga, iż art. 184 ust 2, zmieniony został przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. ( Dz.U.2012.637) z dniem 1 stycznia 2013r., co skutkuje tym iż od 1 stycznia 2013r., aby uzyskać uprawnienia do emerytury w warunkach szczególnych nie ma konieczności spełniania przesłanki rozwiązania stosunku pracy.

Zauważyć należy, iż dla uzyskania uprawnień do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym wymagane jest osiągnięcie wskazanego w przepisach wykonawczych wieku, a także przepracowanie określonej ilości lat w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa, jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W wykazie A – prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego – stanowiącym załącznik do rozporządzenia, w dziale VIII (W transporcie i łączności) pod pozycją 2 wskazano m.in. prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z przepisem § 2 ust 1 i 2 powołanego wyżej rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy natomiast, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy ( § 2 ust. 2).

Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.

Bezspornym jest, iż ubezpieczony w dniu 05 stycznia 2013 r. osiągnął 60 rok życia, na dzień złożenia wniosku udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze powyżej 25 lat, przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego ale wraz z wnioskiem o przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na koncie w funduszu w dochody budżetu państwa.

Przedmiotem sporu pozostawało jedynie ustalenie, czy za zatrudnienie w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony może zostać uznany okres zatrudnienia wnioskodawcy od dnia 20 grudnia 1977 r. do 31 sierpnia 1993 r. w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P. i zatrudnienie w czasie urlopu bezpłatnego na budowie eksportowej w (...) od 01.06.1988r. do 23.10.1989r. wobec nie posiadania świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach a jedynie przedłożenia świadectwa pracy z dnia 31.08.1993 r., w którym powołano stanowisko kierowcy – mechanika powyżej 3,5 tony.

W ocenie Sądu Okręgowego, fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach w spornym okresie znajduje potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym (świadectwo pracy z dnia 31.08.1993r. , akta osobowe). Niewątpliwie został on potwierdzony i uszczegółowiony zeznaniami świadków – współpracowników ubezpieczonego ze spornych okresu zatrudnienia, pracujących tak jak ubezpieczony jako kierowcy samochodów ciężarowych (świadek F. C.) czy jako mechanik pogotowia ( świadek R. K.)- którzy zgodnie wskazali, iż wnioskodawca przez cały sporny okres zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował wyłącznie właśnie jako kierowca samochodów ciężarowych. Ubezpieczony niewątpliwie posiada prawo jazdy nr (...) wydane przez Starostę G., które uprawnia do prowadzenia pojazdów kat. A od 26.05.1971 r., kat . B od 23.08.1974r. , kat. C od 16.10. 1976r., kat. BE od 16.10.1976r , kat. CE od 16. 10.1976r. i kat . T od 26.05.1971r.co wykazał, przedkładając stosowny dokument na terminie rozprawy (k. 40 akt sprawy).

Podkreślenia wymaga, iż zakłady pracy, w których pracował wnioskodawca były firmami typowo transportowymi, zajmującymi się przewozem towarów, posiadające na składzie samochody ciężarowe o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, wyjątkiem stanowiły samochody osobowe, które podlegały dyrekcji. Natomiast przeprowadzone w sprawie postepowanie oparte na zeznaniach świadków w sposób nie budzących żadnych wątpliwości interpretacyjnych wykazało, iż wnioskodawca jeździł wyłącznie samochodami ciężarowymi , których zarówno dopuszczalna ładowność jak i ciężar całkowity przekraczał wartość 3,5 tony a ubezpieczony wykonywał pracę, prowadząc (...) , Kamaz. Był kierowcą zaliczanym do grupy kierowców trasowych , uprawnienia mechanika, którymi ubezpieczony dysponował, w tych okolicznościach pozwalały na wykonywanie drobnych napraw , którym ulegał samochód w trasie.

Podkreślenia wymaga , iż również w okresie przebywania na budowie eksportowej wnioskodawca świadczył pracę jako kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony jeżdżąc betoniarką (mieszarka) marki T..

Sąd Okręgowy nie podziela zarzutów pozwanego (k. 5-6, 26 akt sprawy) skierowanych pod adresem dokumentacji z akt osobowych wnioskodawcy za okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P. oraz twierdzeń, że wnioskodawca nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach, bowiem Sąd – zgodnie z cytowanym już utrwalonym poglądem Sądu Najwyższego – może ustalać okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia/świadectwa z zakładu pracy, a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi. W przedmiotowym postępowaniu zaś stanowisko ubezpieczonego – w zakresie, opisanym powyżej, w jakim Sąd uznał je za udowodnione – potwierdzone zostało zeznaniami samego ubezpieczonego, zbieżnymi i zgodnymi w tym zakresie z zeznaniami powołanych przez niego świadków (współpracowników ze sporne okresy zatrudnienia zarówno w kraju jak i na eksporcie), którzy ujawnili szczegółowy zakres obowiązków na stanowisku kierowcy. A takie stanowisko figuruje w zapisach w aktach osobowych ubezpieczonego potwierdzone co do rodzaju prowadzonego pojazdu zapisami o zakresach czynności i odpowiedzialności pracownika przy prowadzeniu pojazdów ciężarowych. Podkreślenia wymaga , iż z żadnego dokumentu w aktach osobowych ubezpieczonego nie wynika , aby powierzano mu czynności mechanika.

Powyższe skutkuje uznaniem, iż wnioskodawca legitymuje się wymaganym stażem pracy w szczególnych warunkach wobec doliczenia do zaliczonego przez pozwanego okresu w wymiarze 3 lat, 4 miesięcy i 23 dni spornych okresów pracy w Przedsiębiorstwie Usług (...) z siedzibą w P. od 20.12.1977r. do 31.08.1993r. wraz z okresem pracy na eksporcie.

W konkluzji z wyżej przytoczonych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami, zmienił zaskarżoną decyzję organu ubezpieczeniowego z dnia 23 stycznia 2013r. i przyznał ubezpieczonemu K. M. prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach od dnia 05 stycznia 2013r. wobec dyspozycji art. 129 ust. 1 cyt. ustawy emerytalnej, zgodnie z którym świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstawania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Sąd orzekający w sprawie miał przy tym na uwadze, że wniosek o świadczenie wnioskodawca złożył w dniu 31.12.2012r. , ale wiek 60 lat osiągnął w dniu 05.01.2013r., i pomimo faktu, iż nadal pozostaje w stosunku pracy , to okoliczność ta pozostaje bez wpływu na prawo do świadczenia w kontekście zmiany brzmienia art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych cyt. wyżej z dniem 01 stycznia 2013r. , którą to okoliczność zmiany stanu prawnego sąd bierze pod rozwagę z urzędu .

W tym miejscu zwrócić także należy uwagę na to, iż zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy, w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

Należy podkreślić, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 września 2007 r. OTK-A 2007/8/97 powyższy przepis należy rozumieć w ten sposób, że za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uznaje się dzień wpływu prawomocnego orzeczenia tylko w sytuacji, gdy za nie ustalenie tych okoliczności nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy.

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie okoliczności, na podstawie których Sąd uznał odwołanie ubezpieczonego za zasadne zostały ostatecznie wyjaśnione w drodze uzupełnienia materiału dowodowego o dowody z akta osobowych i zeznania świadków, wyjaśniające zakres obowiązków i charakter pracy ubezpieczonego, co uzasadnia zastosowanie dyspozycji art. 118 ust. 1a ustawy poprzez wnioskowanie a contrario.

Działając zatem na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy, w punkcie II wyroku Sąd wnioskując a contrario, nie stwierdził odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, mając na uwadze fakt, iż dopiero wyniki niniejszego postępowania dowodowego pozwoliły na poczynienie wiążących ustaleń, co do charakteru zatrudnienia ubezpieczonego, mającego wpływ na prawo do wnioskowanego świadczenia.

SSO Monika Popielińska